Stelling van de dag
 

Er wordt gedaan want de 'ik' (of 'mijn' vrouw bijvoorbeeld) bestaat niet (er is evenmin iemand die kan bezitten). Zonder doener is er doen, alleen vanwege begrippen in de dagelijkse omgang lijkt er van een toedoen sprake en spreek je van 'ik' en 'mijn vrouw' (die een kind gemaakt zouden hebben), maar 'weten' doen we wel beter.
Voor een 'weter' is het maar vreemd dat er van een doener moet worden uitgegaan alsof deze echt bestaat. Voor mij is het een regelrechte kramp te menen dat een 'ik' de aanstichter van dat alles is.

Jij bent Bewustzijn, zonder hetwelk je hier niet eens op een forum zou kunnen zijn. De essentie van wat je bent is Bewustzijn. Dat is wat je bent niet dat wat denkt dat het is.
Wanneer bewustzijn zich bewust wordt van Zelf, is er ontwaken.

Het is ont'dekken van een ik of klein zelf (niet te verwarren met hetgeen overblijft zoals het Zelf, ook wel God of Bewustzijn genoemd). Hoe kun je middels het ontdoen van bedekking nou vast komen te zitten? Het ont'dekken (van bedekking ontdoen) heeft eerder een connotie van bevrijding.
Het is inderdaad kansloos verloren daarna nog te kunnen menen een iemand te zijn.

Met zelfkenners worden kennelijk de op het boeddhaforum actieve leden die geen boeddhisme aanhangen, afkomstig van dit forum, genoemd. Hoewel je ze niet over een kam kunt scheren, want er zitten daar voormalige leden, die toen ook al de grootst mogelijke uitgedachte onzinnigheid naar voren brachten, evenals de scriptvolgende Boeddhisten met hun antieke leer doen.

Maar goed deze boeddhist draagt dus niet de kennis van hier dat er van een omgekeerde bewijslast sprake is bij geloven. Het gros van de mensheid geloofd te bestaan terwijl dat niet het geval is. Geloven doen we hier niet, we onderzoeken de aannames waaronder het geloof.

Dat is niet het probleem van de mens maar de werking van ego dat wil bezitten en macht verzamelen. Dat dat het geval is moet niet anders dan gewoon ingezien worden. De mens heeft ook een bewust zijn georven. Naast Bewustzijn (Zijn, Liefde, God of Zelf) is er ook sprake van een individueel bewust zijn. Dat is niet iets wat toegeeigend kan worden, dat is verkregen. Wanneer je het onderscheid Bewustzijn versus bewustzijn niet wilt (of kunt) maken raak je hopeloos in de knoop in de ontstane impasse en slaak je dientengevolge kreten die vervolgens kant noch wal raken.

Waar deze 'zelfkenner' al jaren op afgeeft is het gegeven als zouden 'zelfkenners ' claimen Bewustzijn te zijn. Maar dat wat niet is kan helemaal niks claimen, degene die het zou kunnen bezitten is er niet. Hetzelfde doet zich voor waar het voor godslasterlijk wordt gehouden te zeggen dat je God bent (of Liefde, Zelf of Bewustzijn). Waar het echter van wegvoert is van het geloof te menen een 'ik' te zijn, kortom het is geen 'ik claim god te zijn' gedrag maar een wezenlijke constatering.

Ik zal maar aannemen dat de Pali Boeddha (who ever he may be) dat werkelijk heeft verkondigd. Duidelijk is de bedoeling niet te vragen naar de 'wie' je bent omdat dat duizenden zo niet miljoenen antwoorden kan opleveren waar je dus de rest van je leven mee zoet kunt zijn (en daarmee niet beschikbaar meer bent voor het werkelijke speurwerk). Echter de vraag naar 'wat' je bent neemt een einde omdat er daadwerkelijk geweten kan worden 'wat' je bent waarmee dan tevens de kous af is. Ik raad eenieder op zoek te gaan naar datgene 'wat' je bent.

Echter het antwoord op de raadgeving daarnaar niet op zoek te gaan ligt waarschijnlijk in de toevoeging van 'ik' in het 'wat ben ik'. Dit betekend toch ook weer een specifieke zoektocht naar het wie je bent, oftewel het 'ik'. Uiteraard allesbehalve aan te bevelen daarnaar te gaan zoeken.

Ik denk wel dat dat terecht is want de blaaskaken van hier zijn dáár neergestreken. Hier hebben ze zich het jargon eigen gemaakt, hier en daar de klok horen luiden en dit in een eigen melodie gegoten om er goede sier mee te kunnen maken. Ik was met dit forum gestopt omdat het allesbehalve de intentie van het forum was de teksten van hier ongenuanceerd over wat daarvan de strekking was overal elders op het net terug te lezen. Het gáát namelijk helemaal nooit over de persoon die ze vertolkt, niet om mij, Osho, Balsekar, Boeddha of Nisargadatta maar over Waarheid.

De pest op een forum is dat eenieder probeert er een eigen draai aan te geven dan wel meent een betere interpretatie te kunnen geven van wat er bedoelt moet zijn. Dat verschijnt dan geheel uit de context gelicht op fora of in boeken die vanwege de grote bekendheid van de schrijver met aandacht wordt gelezen omdat het vanuit meerder hoeken wordt aangeboden en dus wel waar moet zijn. Ondertussen ziet niemand door de bomen het bos meer terwijl het hele concept van realisatie de eenvoud zelve is. Je kunt al deze onzin achter je laten en gedegen zelfonderzoek gaan doen.

Een forum als het zelfkennisforum heeft veel tijd gestoken (moeten steken) in het blootleggen van de verdediging door ego. Dat omdat ego de grootste verdediger van het 'ik' is en uiteraard niet gaat meewerken aan de ondergang van dat zelfde 'ik' in gedegen zelfonderzoek. Uiteraard trekt dat vele ego's aan die zich meenden te kunnen bekwamen in het verslaan van anderen.

De opdracht was niet te discussiëren maar om gedegen zelfonderzoek te doen naar het waarheidsgehalte van je gedachten. Daar kwam het echter niet aan toe, feitelijk is het gedegen zelfonderzoek project geflopt door al dat betweten en het theoretische gefilosofeer er over.

Echter de hoop was daarnaast altijd gevestigd op degenen, zoals ik zelf ook gedaan heb, die geproefd hebben van Waarheid en daardoor aangestoken worden daar meer van te willen zien. Ik roerde me nooit zo intensief op een forum maar hongerde naar Waarheid wie dat ook vertolkte.

Dit, er niet meer zijn als de boosheid is overgewaaid, zou dan het tegendeel, ik ben er nog steeds, moeten bewijzen. Echter vergeten wordt dat je daarvóór er ook al niet was. Je denkt namelijk dat je er bent en toen dacht je dat even niet. Je boosheid 'zijn' is verstoken van een aanwezigheid. Ik haal altijd graag de Russische balletdansers Rudolf Noerejev aan. De wereld was vol bewondering want het leek alsof Noerejef onbeweeglijk in de lucht hing bij zijn sprongen. Desgevraagd hoe hij dat deed zei hij ik weet het niet ik was er niet, ik was de dans. Hetgeen al aangeeft dat je tot onvoorstelbare dingen in staat bent bij de afwezigheid van je 'ik'. Dan wel het geloof daar in.

Prima om zicht te krijgen op 'wie' je bent (de inhoud), maar het brengt je niet bij 'wat' je bent.


Dat is dus typisch een voormalig forumlid dat de klok heeft horen luiden en daar een geheel eigen klepel bij moduleert. De werking van de dualiteit is voor de ont'dekking 'wat' je bent helemaal niet interessant. Je laat het beter maar ongemoeid. Het pakt de kern veel beter aan door onderzoek te doen naar het bestaan van 'ik' waardoor uiteindelijk ook de wereld wel moet verdwijnen. Dat alles keert natuurlijk weer terug wanneer je, inmiddels wetende 'wat' je bent en zoals iedereen (maar nu met de bekendheid rond je ware aard) weer een geloof aanneemt in het bestaan van ik (het bekende: voor realisatie water dragen na realisatie water dragen).

Dat moet dan inhaken op de 'via negativa' van Boedhha, allemaal onzin.

Wanneer er niet begrepen is wat de bedoeling is volgen er zulke idiote zelfverzonnen constructies. En dat gaat dan, als er maar eensgezinden genoeg zijn of een boek over geschreven worden danwel lezingen gegeven, algeheel ingang vinden en binnen de kortste keren kraait iedereen het na.

Mensen doe nou gewoon het gedegen zelfonderzoek.

Of er nou onwetendheid is of niet, het lichaam functioneert altijd autonoom. Ook het suggestieve dat als zou er geen onwetendheid zijn er meer opmerkzaamheid is is baarlijke nonsens. Bewustzijn IS (niet in de betekenis van bestaat maar het doet niks). Er is bij autonomie van het lichaam evenmin een verband te leggen met willen. Waarom zou je al zulk gezwets tot je nemen?

http://84.83.0.190/waarheidvinding/z...acticaluse.gif

Immers het lokt weer reacties uit en voor je het weet heb je een wellus/nietus discussie. Buddha Amitabha contra lichaamloze geest, zie hier de eindeloze discussies tussen Mihaela en Bassie.

En is er bij al dat kennis nemen ooit iets blijvends 'ontstaan' zoals realisatie oftewel een 'weten wat je bent' uit voortgekomen. Schrijf je nu nog steeds vanuit het geloof in het bestaan van een 'ik' ? Is dat 'ego' nog steeds op zijn teentjes getrapt als het onheus wordt bejegend of indien het verlengstuk van dat 'ik' in de geschriften op een forum worden afgekraakt? Mensen doe gedegen zelfonderzoek.

Nee we gaan nog maar weer eens even wat aan Boeddhistische schriftgeleerdheid doen..


Blabla bla bla...

Denk je nou echt dat er na tweeeneenhalfduizend jaar geen evolutie heeft plaatsgevonden in het denken?

In de zinssnede (indien dit zo van hen afkomstig is) 'hadden ze elk - voor zichzelf - opgelost' ligt al besloten dat realisatie niet kon zijn ingetreden.

Iedere verlichte, gerealiseerde (or whatever) bekend met Waarheid 'weet'. Dat 'weten' is geen gevoel of kennis of überhaupt uitdrukbaar in woorden, gespeend als het is van een persoonlijk zelf.

Het zien als zodanig wordt dan het 'directe zien' genoemd.

Goede vraag, nu komen we ergens.
Het Zelf is er al en hoeft niet ont'dekt te worden.
Zelf moet alleen van z'n bedekking ontdaan worden en die bedekking is alles hetgeen geloofd wordt dat waar is. Het neti neti principe 'niet dit, niet dat'. Wat overblijft ben jij.

Juist.
Het is het op zoek gaan naar datgene wat blijvend is.
Om uit te komen bij datgene wat overal aan vooraf gaat.

Weten is ook van een andere orde dan kennis. Aan kennis heb je niks.

Daarover gaat dit forum al vanaf 2010 met de simpele kreet 'doe gedegen zelfonderzoek'. Het probleem is niet dat je niet weet wat je te doen staat, het probleem is datgene wat het moet doen, het 'ik' met z'n ego dat in de weg staat. Geen sinecure als het voertuig dat het moet doen zelf de handrem heeft aangetrokken. Vandaar ook al dat gekonkel (lees weerstand) hier op dit forum.

Dat is toch een makkie, alles wat veranderlijk is ben je niet.
Hoe duidelijk wil je het hebben?

Zo af en toe denk ik 'die BA' doet goede onderzoeken en zit tamelijk dicht bij de finale ontknoping, maar dan krijgt hij vervolgens ineens grote problemen met zijn niet te stuiten drang tot het vertoon van nederigheid. Wat jammer dat hij niet op het spoor zit van Waarheid en beseft dat de grote roerganger Boeddha niet geëerd hoeft te worden voor zijn uitlatingen. Alle verlichten spreken Waarheid oftewel geen de persoon aanrekenende taal en koesteren in de verste verte niet de wens daarvoor krediet, dan wel postuum eerbetoon te krijgen, zoals dat onder de mensen gebruikelijk is.

Als je bekend bent met Waarheid, herken je die overal waar die zich voordoet. Het doet er dan niet meer toe of de uitspraak van Jezus is of van Boedhha, van Balsekar of Krishnamurti, Waarheid is Waarheid. Het mooie is dat de kerk Jezus een rol heeft gegeven en hem woorden in de mond heeft gelegd die hij uit een oogpunt van Waarheid nooit gezegd kan hebben.
Nou meet Bassie zich tegenwoordig de rol van Waarheid kenner aan. Het is voor een leek (geen beoefenaar van Waarheidvinding) moeilijk om te weten wat voor een vlees hij in de kuip heeft en gaat af op wat hij ziet als een persoonlijke verkondiging, een ego dat zichzelf wil strelen. Een Waarheid kenner ziet al dan niet ook wel de kenmerken van een ego, maar kan ook herkennen waar de persoon afwezig is. Een persoon die wil faken geen 'ik' te zijn lukt dat wel even maar laat al snel weer egokenmerken zien. Wil je dat ontdekken dan vraagt dat altijd enig volgen.

Van degenen die bekend zijn met ego en handelen uit ego krijg je dit dan als reactie.

Je voordoen als (sprekende vanuit) Waarheid valt vroeg of laat door de mand.

Dat heb ik is gevraagd aan google's Artificiële-intelligentie en inderdaad...

Er zijn enkele potentiële gevaren verbonden aan zelfkennis:

Trots en arrogantie: Te veel zelfkennis kan leiden tot trots en arrogantie. Je kunt gaan denken dat je beter bent dan anderen, waardoor je minder bereid bent om te leren en te groeien.

Angst voor verandering: Als je jezelf heel goed kent, kan het moeilijk zijn om te veranderen. Je kunt vast blijven zitten in oude patronen en gewoontes.

Eenzaamheid: Door jezelf te goed te kennen, kun je soms het gevoel hebben dat niemand je echt begrijpt. Dit kan leiden tot een gevoel van eenzaamheid.

Overanalyse: Te veel nadenken over jezelf kan leiden tot overanalyse. Je kunt jezelf vastlopen in gedachten en niet meer in het moment leven.

Er is zelfkennis, onderzoek naar wie je bent en Zelfkennis, onderzoek naar wat je bent. De een is persoons gericht de ander niet en bovenstaande gevaren zijn op de laatste niet van toepassing.

Het is zo ontzettend sprankelend in Waarheid te zijn.
Zodra je Waarheid herkent is ook meteen duidelijk welk licht er wordt bedoeld.

Héél goed.
Dat gaat al op voor de subjectief bleefde waarheid maar échte (van alle subjectiviteit ontdane) Waarheid is nog weer eens van een geheel andere orde. Maar het begin is er.

Ik ben zo blij dat ik al dat geleuter niet (meer) op dit forum heb.

Het wel of niet bestaan van ego of zelf is helemaal geen issue. Het gaat om de geloofde gedachten omtrent het bestaan er van dat onderzoek behoeft. Dat is in één zin vertolkt.

Hier is al te zien hoe ver je kunt doorschieten met je gedachten als je deze alleen maar blijft volgen en er geen waarheidsgehalte onderzoek naar doet. Geen eliminatieproces van loze kreten is.

Het gezoek waar gezegden uit andere sectoren met de onze overeenkomen of afwijken gaat onverdroten voort. Wat een volstrekt zinloze bezigheid.

Dus voor de diehards die alsmaar meer 'woorden' nodig hebben, nog een keer.

We kunnen het 'ik' wel als voorbeeld hanteren. Gedegen zelfonderzoek wijst uit dat het 'ik' niet bestaat als zodanig maar gevormd wordt door gedachten. Echter de ervaring is anders, namelijk wij denken in termen van een 'ik' en bestaan dientengevolge dan ook. Wanneer er niet echt van een bestaan sprake is dan noemen we dat 'geloof' in het bestaan. Als 'ik' geloven we te bestaan en houden dat geloof voor de werkelijkheid. Het is daarom niet zo dat het 'ik' of 'ego' bestreden moet worden (dood moet), nee want het bestaat immers helemaal niet. Wat er moet gebeuren is te ont'dekken dat het 'ik' niet bestaat. Door gedegen zelfonderzoek.

De beoefenaars van dat waarheidsgehalte onderzoeken zullen in dit gesputter de angst van het ego herkennen aan zichzelf te zullen verliezen. Het 'ik' wordt neergezet als een Don Quichot die tegen windmolens (zelf of ego) vecht met de boodschap 'niet aan beginnen sukkelaars'.

Ach welnee, de strijd tegen de daden van ego (zonden) is een levenslang proces, oftewel een hopeloze bezigheid. Het ego is de beschermheer van ik. Het is zijn taak om het 'ik' te beschermen. Dat doet ie dan ook voortreffelijk. Dus ego is je vijand niet die moet worden bevochten. Het bestaan van het 'ik' is datgene wat een, overigens eindig, onderzoek behoeft.

Dat kan wel zo zijn, maar daarvoor en daarna is je rugzakje met dikke vette koeienletters 'IK' erop opvoedkundig en gerelateerd alleen maar gevuld. Inmiddels draag je die als een enorme last met je mee. Het je realiseren, ervaren en bewust worden zijn daarvoor niet de geëigende oplosmiddelen.

Overigens, het 'ik' bestaat uit gedachten en van gedachten is bekend dat?
Juist... dat ze uiterst vluchtig zijn. Dus zo'n ballonnetje 'ik' is al snel door te prikken en dat weet dat ballonnetje zelf ook vandaar dan ook het leger er om heen in de vorm van een 'ego' om het te beschermen. Met die instandhouding van dat 'ik' zijn we feitelijk fulltime bezig.


https://waarheidvinding.nl/waarheidv...forum/ego2.png

We bevestigen doorlopend elkaars bestaan. En je moet dan ook voorkomend en beleefd zijn van de forumleiding op een forum dat de egobescherming hoog in het vaandel heeft. Bedenk hoeveel energie je overhoudt indien je van al die voorschriften om dat dagelijkse veeleisende ritueel in stand te houden en die we elkaar, op straffe van uitsluiting, opleggen, verlost bent.

Juist

Daar gaat het niet om.

Zo werkt dat dus niet. Dat wordt al eeuwen zo gedaan zonder enig succes.


Het juiste antwoord is:
Omdat als je het onderzoek goed uitvoert er niets blijkt te zijn dat bestaat. Dat we een vermeend leven leiden. Dat alles wat er bestaat het geloof er in is. Dat is het antwoord van neti-neti.

Maar voor velen een brug te ver en dan gaan ze maar wat priegelen in de marge om hetzelfde resultaat te krijgen. Een huis komt niet tot stand door er over te lullen maar door te metselen.

Als je uit bent op voordelen begin er dan maar gelijk niet aan. Het levert je namelijk helemaal niks op. Als je wat wilt bereiken doe dan datgene wat er hierboven staat bij het 'in de praktijk brengen van neti-neti. Het is namelijk helemaal niet verkeerd om bewust te worden en te zien wat je anderen en de wereld in je onbenulligheid aandoet. Bewustwording is second best.

Onjuist. Het is niet persoonlijk, het is geen reis en er is een manier van beoefenen. Het gaat absoluut niet om nieuwsgierig te blijven en open te staan voor nieuwe ervaringen, indachtig het gegeven 'alles wat veranderlijk is ben je niet'. Dus op die wijze kom je nooit bij 'wat' je bent.

Er is tot op heden maar één manier werkzaam en dat is gedegen zelfonderzoek ongeveer overeenkomstig de wijze van Descartes en Byron Katie. Maar het moet alleen niet beperkt blijven tot de persoonlijke problematiek of de wens van een 'ik' om te ontdekken.

Het begrip 'gedegen zelfonderzoek' is niet zo maar een kreet die je overal maar kunt loslaten en interpreteren zoals je wilt. Het is een gedegen onderzoek op basis van neti-neti (ook wel waarheidvinding geheten) naar de waarheid van gedachten. Het gaat dus om eliminatie van datgene wat niet waar is. Bij datgene wat niet waar is blijven we dan ook niet stilstaan en gaan verder met de volgende aanname. Dus lullen op een forum gaat het niet doen want mogelijkheden opwerpen vraagt alleen maar meer onderzoek. Het lijkt bijna ondoenlijk om alle gedachten aan dat onderzoek te onderwerpen maar het effect ervan is dat geloofwaardige gedachten exponentieel afnemen en het proces tot een eind komt. Een belangrijk kenmerk van gedegen zelfonderzoek is dat gedachten omtrent het bestaan van het 'ik', de doener in deze, ook op waarheid onderzocht worden.

Ik blijf stipuleren dat het van het grootste belang is dat het 'ik' ook bij dat onderzoek wordt betrokken. En daar wringt de schoen, het 'ik' wil niet aan importantie verliezen en werkt niet mee.

Laat je evenmin leiden door populaire kreten als je hoeft niks te doen. Het is hard werken.

https://waarheidvinding.nl/waarheidv...m/balsekar.jpg

https://waarheidvinding.nl/waarheidv...shbalsekar.jpg

De top staat hier kennelijk voor gerealiseerd en de vraag is delen we gerealiseerd zijnde dezelfde ideeën. Dat is in het kader van gedegen zelfonderzoek natuurlijk een belachelijke vraag, wetende dat ideeën veranderlijk zijn en dientengevolge niet waar. Evenzo gaat dat met ervaringen want het blijven, gerealiseerd of niet, toch subjectieve belevingen. De discrepantie zit dan ook alleen maar in het veranderlijke waarvan het kenmerk is dat we ze geloven. Weten wat je bent betekent niet dat je dan ook geen onware ideeën meer kunt hebben, het enige verschil zal zijn dat je ze niet meer uitkraamt met een stelligheid als zou het waarheid bevatten, anders dan de subjectief beleefde.

Het is wel zo dat de belangstelling voor al dat veranderlijke verdwijnt maar je kunt een door jou als schitterend beleefde zonsondergang nog steeds wel delen. Echter wanneer het op Waarheid aankomt herken je die onmiddellijk en zal er geen wederwoord op verschijnen.

Het gaat niet over het uit verschillende mogelijkheden pikken van voor jou belangrijke aspecten. Het gaat er over wat er heel ver achter die woorden ligt en eigenlijk de boodschap is die je weigert te ontvangen, gefocust als je bent op de woorden zelf. Dat is hetzelfde als kijken naar de vingers van al degenen die naar de maan wijzen zonder de maan zelf zelfs maar een blik waardig te keuren.

Overgave is je eigen wensen ondergeschikt maken aan die van iemand anders, hetgeen wil zeggen dat je het verlangen van je eigen 'ik' niet langer laat prevaleren boven die van een ander. Dat haalt de egocentriciteit wel uit het 'ik' maar wie gaat er nu bepalen wat er goed voor je is. Een onbekende god is nog de minst kwaaie maar je kunt ook in handen vallen van een kwaadwillende sekteleider.

Wat er heel ver achter al die woorden, die er door grote roergangers gesproken zijn, ligt is dat je een staat van zijn kunt realiseren die niet verbonden is met al je egocentrische motieven. Je kunt, onbekend met waarheid, afgaan op jou aansprekende verhalen van door jou als 'goed' beoordeelde figuren en daar lyrisch over doen en onderwijl niet zien dat het gewoon Gods hand (of Liefde) zelf is die je stuurt. De goedheid zit in 'wat' je bent en niet in 'wie' je bent met al zijn egocentrische motieven. Wordt 'wat' je bent is de tot het uiterst versimpelde boodschap.

De schriftgeleerden eutelen ondertussen onverstoorbaar voort..

https://waarheidvinding.nl/waarheidv...um/buddha1.jpg


Wat mahayanisten wel of niet geloven...
Of het sravakayana nou wel of niet leidt tot arahantschap en het bodhisattvayana nou wel of niet tot het boeddhaschap.
Of je Gampopa, de timmerman wel of niet hebt zien hameren op het combineren van de twee vleugels van methode (bodhicitta in actie, de paramita's ontwikkelen in de praktijk brengen) en wijsheid.
Of je nou wel of niet geloofd dat dit niet anders is dan in de Pali Canon.
Of de Pali Canon nou wel of niet van de theravadisten is.
Of Mahayana nou wel of niet in conflict is met Theravada.

Toch jammer dat er hier niet wordt gelezen.

☺

Hier staat een idee, zienswijze of visie (waarvan het kenmerk veranderlijkheid is) van Boeddha ter discussie. Wat is daar nou zo belangrijk aan? Zeer waarschijnlijk dat Boeddha daar in een latere fase van z'n leven weer anders over dacht. Misschien daarvoor al kwam te overlijden zodat hij zijn idee niet meer heeft kunnen rectificeren. Nu zitten die boeddhisten 2.500 jaar later over een idee van Boeddha, zijnde een vroegtijdige nalatenschap, nog te twisten.

Mensen hebben de neiging te personifiëren vanuit hun eigen beperkte perceptie en visie als zijnde een mens. Dat Boeddha niet toestaat God als de schepper te vereren, kan gelegen zijn in deze personificatie, want God is geen persoon maar iets abstracts (existing in thought or as an idea but not having a physical or concrete existence) zoals Bewustzijn of Liefde.

Behalve in het geloof als een 'ik' te bestaan is er verder niets de moeite waard verder te onderzoeken. 'Geloof' is de tegenhanger van 'weten', dus determineer je geloof en kom uit bij 'weten'.

Wanneer wordt er nou eens ingezien dat het allemaal maar veranderlijke ideeën en gedachten zijn. Ik geloof in het martelaarschap van een koe, so what? Ik geef de monniken de raad zich niet met dat idee bezig te houden want je bezig houden met een idee van mij is volstrekt zinloos.

☺

Wat kun je toch ontzettend 'hangen' aan je broodheer, i.c. het Boeddhisme. Dat alles alleen maar kan worden bezien in het teken van de leer dat is toch gewoon een wijze van oogkleppen opzetten. Kennelijk lopen er mensen rond die nog nooit van 'dienen' hebben gehoord. Het woord moet dienstbaar zijn aan het vlees, dwz je inzichten, het is niet een vasthouden aan. Woorden in de spirituele context zijn als krukken, bedoeld om tijdelijk gebruik van te maken. Zo ook heeft advaita mij gediend als een wegwijzer (geen leer) waar ik tijdelijk op kon leunen. Maar als je op eigen benen kunt staan blijf je toch niet langer op krukken lopen. Die hang je aan de wilgen.

Ik vraag me toch in gemoede af wat de intentie van Boeddha zal zijn geweest. Is dat om alles en eenieder te eerbiedigen en neigingen te onderdrukken om geen lijden te ervaren of te veroorzaken. Kennen we deze verkramping niet die zo bekend is vanuit menige religie en kennen we de gevolgen dan niet meer van deze onderdrukking. Was de verlichting van Boeddha alleen verlichting van pijn? Een nobel streven hoor daar niet van, maar het is geen verlichting in de zin van advaita.


https://waarheidvinding.nl/waarheidv.../ikbenvrij.jpg

Dorje heeft, vanuit het boeddhisme, een uitstapje gemaakt, is komen proeven van wat advaita heeft te bieden. Mixt nu de daarin weergegeven weg naar het absolute met zijn weg die zich blijft roeren in het relatieve. Gumt van de advaita leer datgene weg wat niet te pas komt in het boeddhisme.

Wat er met Dorje aan de hand is moet zijn gelegen in de gedane investering die hij gedaan heeft in het onder de knie krijgen van de leer van het Boedhisme. Feitelijk gaat het om dezelfde investering die Darsho gedaan heeft in het onder de knie krijgen van 'de leer' van advaita. Je wilt als ego zijnde altijd een gedane investering te gelde maken. Dat kan ook gelegen zijn in de omstandigheid aanzien te verwerven door voor deskundig te worden aangezien. Er is geen kijken meer met open blik.

https://waarheidvinding.nl/waarheidv...llenworden.jpg


https://waarheidvinding.nl/waarheidv...orum/marie.jpg

https://waarheidvinding.nl/waarheidv...igormorski.jpg

Hoe anders is dan het Waarheid herkennen, dat niet het gevoel bevestigd het bij het rechte eind te hebben. Waar dat 'ik' die deze ervaring ondergaat niet bij betrokken is, nergens te vinden is.

Je kan ellenlange verhalen schrijven het gaat per saldo altijd alleen maar weer om het uitblijven van de neiging tot claimen door een 'ik'. De uitdaging aangesproken te worden op het zijn van een 'ik' zal nooit nalaten zich te manifesteren. Ook de bijbel gaat over deze beproevingen doorstaan.

Gisteren (eindelijk maar eens) naar 'wild, wild country' gekeken' waar te zien is dat dat gebeurde bij zo'n legende als Osho. De vraag is wat geloofd deze man nou feitelijk? Zou hij niet grandioos door de mand moeten zijn gevallen bij zijn volgelingen met zijn door woede verstrakte gezicht en zijn strijd om te winnen van Sheela. Om met al zijn gemanipuleer vervolgens aan het kortste eind te trekken. Winnaar is degene die zich van zijn last ontdoet en lichtelijk gestraft. Kan trouwens het hele circus in Oregon niet getypeerd worden met slechts een enkel gezegde 'wie een kuil graaft voor een ander valt daar zelf in'? Allemaal kleinmenselijkheid, een gerenommeerde Guru onwaardig.

Maar waar Steve alsmaar in verstrikt raakt is de zelf begoocheling die hij meent te zien. Menen het Zelf te zijn maar zo'n kwalificatie niet kunnen waarmaken, waardoor zijn conclusie is dat ze zichzelf alleen maar voor de gek houden. Steve is van de inquisitie die deze misstanden aan de kaak stelt. Steve heeft niet in de gaten dat realisatie niet om anderen maar om hem zelf gaat.

Wat is nou die mystische Boedhistische bevrijding die zo anders wil zijn dan de advaitische realisatie?

Advaitisch bezien begint 'dat ben ik' al met een grammaticale fout. Je kunt zeggen het altijd tegenwoordige te zijn, oftewel 'dat'. Je kunt het typeren als 'zijn' zonder enige toevoeging, Maar de grootste fout die je advaitisch kunt maken is daarbij 'ik' te benoemen in relatie tot zijn.

Dat je door de terminologie 'ik ben dat' vervolgens gaat veronderstellen dat het 'ik' niet daadwerkelijk is verdwenen is begrijpelijk, de constructie spreekt immers van een 'ik' dat iets zou zijn.

Het spreekt vanzelf dat een gerealiseerde staat geen staat is van een op en afgaan. Realisatie is advaitische bezien eenmalig, en dan ook niet een langzame ontwikkeling, maar een gevolg van 'direct zien'. Direct zien is niet een constatering maar een ingrijpend intrinsiek gebeuren.

Afgezien daarvan is het voorbestemd zijn om iets wel of niet te kunnen overkomen (o.a. realisatie) zoals verondersteld door neo advaita representant Balsekar, vanuit het absolute geredeneerd een begrijpelijke veronderstelling maar absurd dit te plaatsen in de gekende realiteit.

https://www.waarheidvinding.nl/waarh.../buddhacar.jpg

Voorts, neigingen kunnen voorkomen uit de aard van een wezen.
Wat zich niet meer zou moeten voordoen zijn de ego-neigingen, zoals een hang naar macht bijvoorbeeld of naamsbekendheid. Maar die zijn, eenmaal daarmee bekend, makkelijk te doorzien. Je hoeft daarvoor geen inquisitie in het leven te roepen.

https://www.waarheidvinding.nl/waarh...m/arrogant.jpg

Neigingen er met wortel en tak uittrekken is niet wat advaita beoogd te doen. Hier onderzoeken wij de aannames, waaruit ook het hiervoor gequote in belangrijke mate bestaat. Ook zijn wij niet elkaars hoeders, ieder onderzoekt hier op eigen gelegenheid zichzelf. Wat een ander doet heeft niks met dat eigen onderzoek te maken. Al bespreken we hier forumgewijs wel de ego-neigingen, omdat deze de belangrijkste reden vormen waarom er niet aan dat zelfonderzoek wordt begonnen.

Ik heb net zoals mijn rebirthing leraar heel veel gehad aan Ramesh Balsekar, wiens zijn adres hij me gegeven had. Van advaita had ik voorheen nooit gehoord en Ramesh Balsekar's duidingen waren mindblowing voor mij.

Pas tien jaar later zou ik op Laurens' "Waarheidvinding" forum ontdekken dat Ramesh Balsekar een bekend figuur is die in verband wordt gebracht met "Neo-Advaita" waar ik nooit eerder van gehoord had. Enkele andere bekende figuren die vaak in verband worden gebracht met Neo-Advaita zijn:

- Nisargadatta Maharaj: Hoewel hij niet expliciet als Neo-Advaita leraar wordt beschouwd, wordt hij vaak gezien als een belangrijke inspiratiebron voor de beweging.
- Ramana Maharshi: Net als Nisargadatta, wordt ook Ramana Maharshi gezien als een belangrijke voorloper van Neo-Advaita.
- Mooji: Een van de bekendste hedendaagse leraren in de Neo-Advaita traditie.
- Eckhart Tolle: Hoewel hij niet altijd expliciet als Neo-Advaita leraar wordt bestempeld, zijn er duidelijke parallellen tussen zijn werk en de kernprincipes van Neo-Advaita.

En dan zijn er nog Karl Renz, Tony Parsons & Jeff Foster etc.

Voor mij is heel dat onderscheid maken tussen "echte" versus "neo" advaita je reinste flauwekul en ego-gezever maar wel heel vermakelijk.

Het is tekenend voor je dat je neo advaita wilt laten voorkomen als de 'nieuwe toonaangevende' advaita. Dat het oude advaita daarmee feitelijk achterhaald is. Het komt jou beter van pas omdat je een adept bent van Balsekar. De naam doet er niet zo veel toe ware het niet dat het begrip 'neo-advaita' staat voor 'zelf niet onderzocht hebben'. Dat wil je niet onder je naam hebben, dus ego ingegeven verklaar je dat natuurlijk allemaal als reinste flauwekul en ego-gezever.

Je doet me trouwens denken aan de sanyasins van Osho in de film 'wild, wild country', allemaal (blind voor de omstandigheden) koste wat het kost toegewijd aan de meester blijven

Neo advaitisten hebben zelf geen onderzoek gedaan en kraaien 'verstandelijk' diegenen na die dat onderzoek wel gedaan hebben. Het onderzoek werkelijk zelf doen maakt een wezenlijk verschil uit hoe je manifestatie in de wereld is en ook door anderen wordt gezien.

Balsekar is daar een toonbeeld van en jij zelf ook. Je loopt te pochen op een forum en dat is niet eens om je woorden kracht bij te zetten. Je vertoont alles wat een egomanifestatie normaliter laat zien. Het slaat wild om zich heen en komt met argumentatie die onjuist is of er helemaal niet toe doet als het in het nauw wordt gedreven. Degenen die zelfonderzoek doen gaan niet te rade bij diegenen die juist jij zo toonaangevend vindt. Waarom zou je ook met de aanbeveling niks te hoeven doen.

Is deze oneliner als boodschap soms niet duidelijk genoeg. Kan er nog meer uit de boodschap 'niks te hoeven doen' worden gemolken? Waarom dan nog diens boeken lezen of aan diens voeten zitten? Je raadpleegt kunstmatige intelligentsia om te weten of jouw mening daarmee overeenkomt. Maar AI zit er veelvuldig naast. Dat kan ook niet anders want een machine doet geen zelfonderzoek.

Maar goed. Ook advaita heeft van oorsprong geen ander pad opgeleverd dan de leer te onderwijzen. Gerealiseerden zal dat niet hebben opgeleverd omdat het tot voor kort helemaal niet gebruikelijk was om het zelfonderzoek te betrekken op het kleine zelf. Met ego behept kan ik me gerealiseerd niet voorstellen. Zelfs nu doen nog weinig stromingen, die onder de noemer advaita vedanta opereren, dat onderzoek naar het kleine zelf. De status quo van ego wordt zelden in diskrediet gebracht en dat kan ook niet anders want ego gaat niet vrijwillig aan z'n ondergang meewerken.

Het non dualisme mag zich dan weer wel in een bredere belangstelling verheugen en inmiddels ervaren velen al een andere kijk op de werkelijkheid. Ze lezen gretig de neo advaitisten zoal Parsons en Tolle hoe het ook anders kan. Op bewustwording is dan ook helemaal niks tegen. Ik kan het alleen maar toejuichen. Waar het niets mee te maken heeft echter is realisatie. Dat gaat véél verder.

Ik verdedig advaita niet, ik heb het al lang als hulpmiddel achter me gelaten. Gebleken is dat het gaan van deze weg evenmin noodzakelijk is. Mij hoor je dan ook niet dwepen met grote roergangers zoals daar zijn Nisargadatta, Alexander Smit, Wolter Keers en dergelijken.

Maar ook voor jou heeft het geen zin te blijven rondzeulen met idolen zoals je François en Balsekar. Waarom zou je aan heldenverering doen als je dat alles immers bent. Advaita is ook niet echt een begaanbare weg. Wat er als enige is overgebleven van al het verdiepen in de leer is de aanbeveling tot het doen van zelfonderzoek waaraan ik 'gedegen' heb toegevoegd. Meer hoef je niet te weten.

Ook wat mij betreft have fun ermee maar realisatie is het niet.

Zoals ik eerder al schreef is de metafoor van de Boeddha die zijn leer vergeleek met een vlot dat wordt gebruikt om een rivier over te steken en daarna achter te laten het meest sprekend voor mij.

Zo heb ik ook Ramesh Balsekar en al de andere achter gelaten.

Nu al 64 jarige die op zijn 30ste als een emotioneel wrak bij de beste helder-ziende van Vlaanderen terecht kwam, dewelke te vergelijken is met Neem Karoli Baba van Ramm Dass, heb ik realisatie bereikt zoals mijn François - waarmee ik bevriend werd op mijn 40ste - een 15 jaar geleden voorspeld had.

Dat is niet om te stoefen dat ik schrijf realsatie bereikt te hebben.

Concepten zijn overbodig geworden voor mij, ik leef in de de directe werkelijkheid, zonder de tussenkomst van mentale constructies of symbolen.
Ik heb ontdekt wat Advaita en andere spirituele tradities proberen over te brengen en dat is niet iets is dat je kunt begrijpen door middel van concepten, maar iets dat je direct ervaart zodra je het denkproces overstijgt.

In mijn staat is er geen behoefte meer om woorden te gebruiken om de werkelijkheid te beschrijven of te duiden. Het is eenvoudigweg "wat is" – de onbenoembare ervaring van aanwezigheid, de stilte die altijd al aanwezig was.
De concepten van Advaita en boeddhisme hebben dus geen nut meer voor mij. De ervaring van non-dualiteit is geen concept, maar een levende realiteit die voorbij de begrippen ligt.
In plaats van te zoeken naar antwoorden in modellen of filosofieën heb ik mezelf gerealiseerd in dat wat altijd al aanwezig was, zelfs vóór de concepten.
Dit is de essentie van de non-duale ervaring: dat je alles al bent, dat je geen conceptuele uitleg nodig hebt, en dat het besef van "zijn" het enige is dat echt is.

't is maar dat je 't weet. https://www.boeddhaforum.nl/Smileys/default/wink.gif
Groetjes.

Mooi.
Tijd om afscheid te nemen.
Het heeft geen zin anderen met jouw verworvenheden te bestoken.

Dat is de gevolgtrekking en het gevolg van neo-advaita. Hypothese op hypothese. Geen onderzoek gedaan en dus niet bekend met de feitelijke omstandigheid.

Als Steve het zo bedoeld, dan heeft hij daarin volkomen gelijk.

Het 'wegwerken' en 'doorbreken' is wat makkelijk gezegd want hoe doorbreek je de illusie. Hier is dat gedegen zelfonderzoek doen maar Boeddhistisch? Moet je je dan jarenlang bekwamen en door al die richtlijnen van Boeddha heen werken? Kan dan alleen het thuis zijn in de materie van het boeddhisme een Boeddhistische bevrijding opleveren. Is dat niet een sectarisch voorbehouden exceptionele positie, alleen voor Boeddhisten weggelegd. Als realisatie het doel is en weggelegd voor iedereen waarom dan niet over de schutting kijken hoe ver anderen daarin gevorderd zijn. Kijken in hoeverre we daarmee de hele mensheid kunnen 'dienen'. Dienen zonder aanzien des persoons.

Wat een heerlijke neo-advaita-logica.

Waarom zoeken naar bewijs in de mystieke tradities?
Wel omdat het een hypothetische veronderstelling betreft die alsmaar onderbouwing behoeft. Net als denken te bestaan vraagt dat continu bewijs.

Alles wat je van internet haalt is namelijk hypothese. En doende met de hypothese is het nog maar een klein stapje om jezelf ook als zijnde gerealiseerd te kunnen hypnotiseren. Zoals alsmaar verkondigd 'is alles een illusie' maar is dat jouw ervaring of opnieuw weer een hypothese. Uiteindelijk leven we allemaal de illusie maar er is verschil iets dergelijks te 'weten' of die omstandigheid te 'geloven'. Sta met beide benen op de grond en doe gedegen zelfonderzoek and find out.

Waarom het deelnemen aan een forum wél nuttig kan zijn.
 

Stelling van de dag.

Al blijft het allemaal persoonsgebonden en het zelf verrijken.

Opheffing van neigingen 'ik ben dat'? Is dat een 'neiging of gewoon een aangeleerd proces omdat je simpelweg niet beter weet dan dat dit de gang van zaken is. Een normale gang van zaken die je om die reden dan ook niet voornemens bent te gaan betwijfelen, betwisten of in diskrediet brengen. Of je zou er op moeten worden gewezen dat het 'menen iets te zijn' een zeer ongewenste omstandigheid is. En het gaat je niet lukken iemand dat (of wat dan ook) wijs te maken.

En dan... deze neiging (te menen iets te zijn) opheffen via een weg daar naar toe? Afgezien daarvan dat er onder normale omstandigheden geen reden voor is een kennelijk toch niet zo fatale neiging op te heffen (je ervaart immers geen last van de omstandigheid te menen iets te zijn), het is niet een gebruikelijke neiging als te veel te eten of het naar binnen trekken van nicotine, hoe moet zo'n weg er dan uitzien? Een ontwenningskuur komt in mijn gedachten.

Ik vind dit alles maar een mistige benaderingswijze, waar het woordje 'menen' notabene al is gevallen en dat dus het gebruikelijke aangrijpingspunt zou moeten zijn. Oftewel onderzoek doen naar het waarheidsgehalte van deze gedachte, dit menen. Ligt dat niet gewoon voor de hand?

Je kunt overal zeeën van meningen op een zienswijze loslaten, ai, een Boeddha of een Balsekar, een Tolle voor het voetlicht halen om je zienswijze kracht bij te zetten, het blijven nochtans allemaal maar meningen, zienswijzen, gedachten die al veranderlijk zijn en niet op Waarheid kunnen berusten.

Is er een juiste, dan wel onjuiste identificatie met het ego?
Is dat de benaderwijze van Tolle, bezien in het licht dat het 'ik' niet werkelijk bestaat? Gaan we dan sleutelen aan de identificatie met het ego?
De rem van je fiets doet het niet dus gaan we het stuur anders zetten.

Echt wel.

Als je een andere kijk op de dingen of een andere attitude ten aanzien van het leven wilt kom je bij Tolle tot veranderde inzichten. Wil je daarbij ook nog leren zien wat verstarde inzichten met je doen, doe dan liever the work van Byron Katie.
Wil je weten wat je bent ga dan gedegen zelfonderzoek doen.

Nogmaals het gaat hier niet over het aanwijzen van wie denkt zich gerealiseerd te hebben, maar om een individuele zoektocht waarbij geen enkele externe factor er toe doet. Ook niet of iemand zegt zichzelf gerealiseerd te hebben. Daarentegen, voor ego's moet vaak de kundigheid om zelfs maar behulpzaam te kunnen zijn worden bewezen en wordt er iets gezegd als 'het gedegen zelfonderzoek te hebben afgerond' oftewel met andere woorden let op 'ik weet waarover ik het heb'.

Veelvuldig gaat het hier over 'Waarheid herkennen'. Dus niet aangevuld met 'in jou'. Het gaat dan om datgene wat iemand schrijft. Waarheid is niet aan veranderlijkheid onderhevig, maar de vertolker en de ontvanger wel. In het onderhavige geval ging het om een forumlid die op een andere wijze dan middels gedegen zelfonderzoek tot uitspraken kwam die gekenmerkt werden door Waarheid. Tot dat bleek dat hij helemaal geen weg had gevonden maar anderen vakkundig na kraaide.

Waarheid blijft dat onder alle omstandigheden, dus van het herkennen kan niks worden teruggenomen, maar wel kan de vertolker in een ander daglicht worden bezien.

Zulke kenmerken worden overal gevonden, onder anderen in uitspraken van Jezus. Maar voor mij die z'n halve leven lang bezig is geweest met het zoeken van een 'begaanbare' weg en alleen 'gedegen zelfonderzoek' had gevonden was het een openbaring dat er ook een andere bleek te zijn. Ik heb deze persoon dan ook met meer dan de gebruikelijke belangstelling enige tijd gevolgd.

Om dezelfde reden heb ik Darsho gevolgd die middels psychedelica tot kenmerkende bevindingen was gekomen. Ik volg zijn weg nog steeds met belangstelling, zei het met een grote portie scepsis. Want waarom (bij voorbeeld) heb je het nodig jezelf middels een ander te verheffen?

En daarbij waarom blijf je zo bezig overal bevestiging vandaan te halen als je weet wat je bent. Dat is maar moeilijk te rijmen met een gerealiseerde staat. Maar zoals vaker gezegd, het hebben van een ego is moeilijk te verdonkeremanen. Vroeger of later komt de aap toch wel uit de mouw.

Kortom tot op heden kan ik alleen nog maar het doen van gedegen zelfonderzoek aanbevelen.

Kortom winstbejag en populisme zijn de kenmerken van ego. Er is een heel simpele, ontzettend oude, indiaanse regel, iemand die een eigen agenda heeft (geld verdienen) is er niet op uit om jouw belang te dienen. Versimpeling is uit op populisme (een groot bereik) en de daarbij behorende aanhang is macht voor dat individu de toon te kunnen zetten en daarmee aanzien te verwerven. Waaraan AI in grote mate al aan bijdraagt of gaat bijdragen. Al die grote namen wat doen ze er nou toe?

Dus laat je niks wijs maken. Het is hard werken om te weten te komen wat je bent, daar draagt een beetje filosoferen op een forum ook al niet aan bij.
En inderdaad als de wegwijzer uitgediend is blijf hem dan niet met je meezeulen.

Wil je individuele transformatie ga dan bij het boeddhisme te rade en lees dan vooral het werk van Tolle. Gedegen zelfonderzoek houdt zich niet bezig met ethische kwesties is niet zoals Tolle en het boeddhisme uit op individuele transformatie, het van belang zijn voor de gemeenschap.

Gedegen zelfonderzoek is uit op 'weten wat je bent' en iemand die weet wat hij is weet intrinsiek wel hoe het zich te verhouden heeft tot de wereld. Dat hoeft niet bij voorbaat al uitgesplitst.