Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Nowee
Hoe kan een persoon een persoon zijn als zijn bestaan niet kan gekend worden?
Dat is voor mij zo onduidelijk. Je doet een uitspraak dat ver voorbij de feiten over 'iets' dat niet gekend kan worden en zonder inspanning er is.
Er is niet niets heeft toch de betekenis van het is gratis, het behoeft geen inspanning? Of geef jij daaraan een eigen betekenis?
|
Dat wat wij bestaan noemen is
relatief. De persoon Bassie komt tot aanzien door het zien van anderen. Dat kun je het reflectieve, persoonlijke bewustzijn noemen. (Geen denkbeeld dus.)
Gezien dat 'de anderen' niet weg gaan (ze blijven in mijn blikveld) Is de enige mogelijkheid om tot niet-zelf te komen dat ik zelf vertrek.
Op het moment dat het 'zelf' daadwerkelijk weg is (en ook niet eerder) verschijnt het niet-zelf. (Ik schrijf 'verschijnt', maar het verschijnt niet als een beeld, vorm of zo.)
Dat wat 'verschijnt' (niet letterlijk nemen dus) is niet-zelf: ik ben dát!