[Nowee]

Ik ben in deze waarheidsvinding tot de ontdekking gekomen dat ten aanzien van essentiële vragen over het leven en het bestaan in de natuur, er geen antwoorden worden gegeven op deze vragen maar er speculaties, denkkaders worden uitgewerkt om de natuur te begrijpen. Op de vragen hoe de natuur is begonnen en wat leven is, is er zelfs op de dag van vandaag geen afdoende antwoord gegeven.
Het lijkt daarom zinvol in deze discussie eens te kijken naar de denkkaders die een verklaring geven als mogelijk antwoord op die vragen.
Vooraf wil ik, moet ik klaar en duidelijk zeggen wat natuur is omdat achteraf niet moet blijken dat er zoveel achterdeuren zijn open gaan staan.

Natuur zijn aan de ene kant alle dingen die buiten ons bestaan met onszelf incluis en dat zowel van het kleinste deeltjes tot het gehele universum, het heel-al. Aan de andere kant is natuur het geheel van natuurwetten waaruit het heelal van het kleinste tot het grootste verschijnt. Dat is dus niet zo moeilijk om te begrijpen wat natuur is. Alles wat je buiten je eigen ziet met jezelf incluis én de onderliggende natuurwetten die jouw en alle verschijnselen mogelijk maken. De natuur is dus concreet zoals deze verschijnt.
Goed dan ga ik nu kijken naar de denkkaders die een verklaring geven van hoe de natuur begonnen is.

Er zijn drie mogelijke benaderingen in deze materie van hoe de natuur begonnen is.

De eerste mogelijkheid is het verwerpen van denkkaders. Dit verwerpen van denken is een puur nihilisme, een pure ontkenning van de natuur zoals ik deze hierboven gedefinieerd heb. Wat er is, is niet denkbaar en elke verklaring moet afgewezen worden. De natuur is niet begonnen en meer nog de natuur bestaat niet. Wij denken een bestaan en in dat denken scheppen wij een natuur.
De kritiek op dit puur nihilisme is hoe je kan denken dat denken niet bestaat. Als idee kan ik dat voorstellen maar deze idee maakt niets concreet waar dat juist wel zou moeten zijn. Wij zoeken geen antwoord, geen verklaring van een idee. Wij zoeken een antwoord op het concrete verschijnen en de onderliggende natuurwetten die het verschijnen mogelijk maken.
Wat positief is aan deze benadering is de kritische ingesteldheid om de waarnemingen van de concrete verschijnselen niet als absolute waarheden te verkondigen. De verschijnselen zijn concreet en kunnen alleen in hun concreetheid begrepen worden.

Een tweede mogelijkheid om de natuur te verklaren wordt gegeven in het denkkader van de transcendenten. Het is onder de mensen het meest verspreidde denkkader. Het is de grondslag van elke religie of de wet van totalitaire systemen. De transcendenten gaan uit van een absolute oorzaak die de schepper is van de natuur. Door een handeling van de schepper is de natuur voortgekomen. Dat scheppen kan door het Woord, door het Absolute Zelf, door een Absoluut Zijn of door een mythische godheid of godheden. Deze scheppende handelingen kunnen ook getranscendeerd worden in één persoon of natie. Bv. in keizers of koningen, in dictators of één-partijstaten.
Wat wij kunnen leren van denkkaders met een grondslag van transcendente accenten is dat elke mens verantwoordelijk is voor wat hij of zij denkt wat leven is. De transcendenten nemen het zelf ontdekken van het leven over in de beloften van het geloof. Zelf durven denken leidt tot scheppende handelingen.

Tenslotte wordt een derde mogelijkheid voor een verklaring van de natuur gevonden bij de monisten. Het is een denkkader dat aan de grondslag ligt van een puur wetenschappelijk denken over de natuur in de natuur. De natuur verklaren de monisten uit wat er verschijnt en aan ten grondslag ligt. Er zijn geen vooronderstellingen of overtuigen in de besluitvorming van het onderzoek. De kennis die opgedaan wordt is controleerbaar en openbaar. De kennis is voor iedere mens toegankelijk door studie en betrokkenheid.

Mijn overtuiging leunt tegen het monisme aan. Het is voor mij de meest plausibele verklaring van de natuur, van de verschijnselen en hun ontstaan. In dat denkkader is er de openheid om zelf tot de ontdekkingen van het weten te komen.