Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bassie
Je draait het helemaal om en beschrijft het wordende als het zijnde en vice versa.
Alles wat wordend is heeft een oorzaak van worden. Dat ben jij als persoon. Het worden is de wordende persoon geworden vanaf conceptie en zal door gaan met worden tot de laatste snik. Aan de persoon is niets blijvend, niets is werkelijk zijnde.
Het zijnde schept namelijk niets. Het is het wordende wat het scheppend vermogen bezit. Een mooi voorbeeld zijn gedachten. Gedachten gaan altijd over iets wat nog worden moet of iets wat als is geweest. Gedachten bezitten niets wat blijft. Gedachten zijn dood. Ook de gedachte aan mijzelf als een persoon is een dode gedachte, geen werkelijkheid.
Ik ben prima in staat om het zijnde verstandig uit te drukken: het zijnde is dat wat onvergankelijk is en het wordende aanschouwt. Ieder onderzoek kan er alleen op gericht zijn om afscheid te nemen van alles wat wordend is.
In jouw omkering van 'zijn' met 'worden' herken ik een mentale verworvenheid. Continu uitroepen: "het is!" is geen deugdelijk onderzoek.
Zijn (daadwerkelijk zijn) is volstrekt andersom als je beweert, namelijk geheel en al onveranderlijk. Daarom heeft al dat geroep over ZIJN -al dan niet met een hoofdletter- geen enkel nut.
In het deugdelijk onderzoek schouwt men, hetgeen een nabootsing is van de werkelijke werkelijkheid. De nabootsing is noodzakelijk om het deugdelijk onderzoek te verrichten. Wat bootst men dan na met het schouwen? Het zijnde-schouwen. Waarmee ik zeggen wil dat schouwen/zien/waarnemen identiek is aan 'er zijn'. Maar dat kun jij niet weten omdat je nog onderzoekt.
In het schouwen neemt men het wordende waar inclusief de eigen persoon welke ook 'wordend' is. (Wordend van 0-80 jaar) Onderwijl leeft de persoon gewoon zijn/haar leven.
Wat het deugdelijk onderzoek beoogt is een verschuiving in zichzelf aan te brengen (geleidelijk, dat spreekt) van het wordende (de persoon) naar het zijnde (dat 'wat' je bent: het 'er zijn')
|
Gewoon 'ik ben'
Meer moet dat niet zijn...
Oké, mijn uiterlijke persoon verandert, veroudert, zal sterven...
Maar 'ik ben' is en blijft...
Kan ik dat met mijn verstand uitleggen; kan ik dat met mijn verstand aan u uitleggen??? Ik kan er alleen maar van getuigen en zo lang u die ervaring niet hebt blijft het voor u gewoon een feit van wel of niet geloven wat ik zeg... En ik verkies zelf dat u mij niet gelooft, want geloven zonder weten heeft geen zin...