Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door marie
Oei, men geeft mij meer en meer gelijk... 'Ik' mag niet in de vuilbak geworpen worden want het is het 'ik' en alleen het 'ik' dat het zelf kan bevrijden...
Ten opzichte van de buitenwereld kan je in het best geval enkel als een katalysator dienst doen en een katalystator neemt niet deel aan het proces, het bevordert het alleen maar voor de anderen... Als katalysator ben je dus geen doener...
Maar denk niet dat de katalysator vanzelf blijft werken... Het is aan jou om hem werkzaam te houden en dus daar ben je wel degelijk een doener...
|
Om tot zelfkennis te komen is het zaak om niets van de buitenwereld in het kenvermogen op te nemen. Dan beperkt het kenvermogen zich tot het kennen zelf en wordt ontvankelijker.
Niets wat uit de buitenwereld komt kan het kenvermogen verontreinigen.
Het is hetgeen wat uit de mens komt wat verontreinigd. Gedachten over de buitenwereld mogen er zijn, dan noemen we dat een mening. Maar gedachten voeren ook een 'wil' in zich.
Een vrouw op TV vandaag illustreerde dat: Het ging over de dood van Peter R de Vries en ze sprak: "Dit had niet mogen gebeuren". De vrouw in kwestie beperkte zich niet tot het kennen zelf, maar voerde een 'wil-beschikking' uit over een gebeurtenis. De vrouw wilde iets anders 'kennen' dan dat zich voor deed. Ze nam iets op uit de buitenwereld.
Heuh? Katalysator? Als je het kenvermogen bedoelt: die neemt het 'gekende' op zonder zelf te veranderen. Daarom noem ik dat ook het 'zijnde', het zijnde veranderd niet. Maar dat valt alleen vast te stellen als je het kenvermogen ook bént. Dan heb je afscheid genomen van het wordende, dan is het spiegelen op de buiten wereld ten einde gekomen. Niet voor eventjes, maar definitief.