Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Bassie
Mijn onderzoek staat dan diametraal op jouw onderzoek. Mijn zelf reflecteerde op 'de ander'. Daarmee stond het (mijn) 'zelf' tegenover de ander. De 'ander' bleek het bewustzijn van een (mijn) zelf te versterken.
In mijn onderzoek heeft het 'ik en de ander' een prominente rol gespeeld. Toen ik door kreeg dat het ik was die middels het reflecteren op de ander zichzelf 'tot stand bracht' stopte ik met reflecteren op anderen. De versterking van een bewustzijn van een zelf nam af en zodoende verlegde het zintuigelijk bewustzijn zich naar de 'ander'.
Met de wijsheid achteraf heb ik tientallen jaren terug een verschuiving in bewustzijn teweeg gebracht door te stoppen met reflecteren en waarmee de deugd zich vanzelf presenteerde. Mocht het woord 'deugd' je niet aan staan dan kun je een ander woord verzinnen. Maar je begrijpt ook wel dat het hier niet over betekenissen van woorden gaat.
Het verbaast mij. In het directe zien is geen enkele reflectie aanwezig. Mocht je dit niet herkennen, dan verstaan we niet hetzelfde onder het directe zien.
Middels het niet-reflecteren op de 'ander', maar ook het niet-reflecteren op verleden en toekomst en het niet-reflecteren op 'de wereld' komt de realisatie tot stand. Daarom is Waarheid ook zonder gerichtheid, het doet zich op hetzelfde moment voor als dat het (tot dusver reflecterende) zelf collapst.
|
Wanneer je hier deelneemt wordt het al gauw duidelijk dat het 'ik', bestaande uit gedachten, zich in de wisselwerking daarvan onderhoud en bevestigd. Jij bent gaan experimenteren met stoppen te reflecteren op anderen. Ik vind het niet vreemd dat de versterking van een bewustzijn van een zelf afneemt naarmate niet meer aan de reflectie wordt deelgenomen maar wel dat het zich verlegd naar de ander en dat er zich dan zoiets als de deugd aandient. Ik zie daartoe, vanuit mijn perspectief, geen aanleiding voor dat ontstaan. Maar goed ik heb zo'n experiment niet uitgevoerd en kan je resultaten niet bevestigen noch betwisten.
Waar het nog maar ging over het omzeilen van de onbereidwilligheid van het 'ik' en het gedegen zelfonderzoek nog moet aanvangen zie ik er het nut niet van in je eveneens aan zo'n experiment te wagen en verwachten dat de deugd zich ook bij degene die zich er aan waagt aandient en dan nog met de vraagt tot welk doel dat dan zou moeten dienen. Je introduceert als antwoord daarop het 'directe zien' waarbij je stelt dat er in het directe zien geen enkele reflectie aanwezig is. Dus concludeer ik dat je experiment het directe zien tot doel heeft. Voor mij betekend het 'directe zien' zonder tussenkomst, dus bij afwezigheid van een 'ik', direct in Waarheid belanden. Wanneer dat daartoe kan leiden maakt dat het gehele gedegen zelfonderzoek onnodig.
De vraag is dus interessant welke weg daartoe moet worden bewandeld want je omschrijving, niet langer meer reflecteren op anderen en het aandienen van de deugd, is nogal summier.