[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je introduceert als antwoord daarop het 'directe zien' waarbij je stelt dat er in het directe zien geen enkele reflectie aanwezig is.

Dat is wat enkelvoudig bewustzijn doet: zien zonder reflectie. Het bewustzijn daadwerkelijk zijn.

Dus concludeer ik dat je experiment het directe zien tot doel heeft.

Het is geen experiment, het is zelfonderzoek. Zelfonderzoek kan nooit een doel hebben, het is immers het zelf wat een doel heeft. Doelen liggen in de tijd.

Voor mij betekend het 'directe zien' zonder tussenkomst, dus bij afwezigheid van een 'ik', direct in Waarheid belanden.

We geven dus verschillende betekenissen aan begrippen. Waarheid en het directe zien zijn bij mij twee verschillende zaken. Waarheid doet zich voor als het (reflecterende) zelf zichzelf opgeeft. Dat is een 'toestand' van geen enkele gerichtheid. Het ene is niet op het andere gericht oftewel: bewustzijn is niet op het waargenomene gericht. Het is niet-twee, want bewustzijn en het waargenomene zijn wel-twee.

Waarheid is daarmee zelfloos.

Waarna men weer in de dagelijkse bezigheden stapt en Waarheid mee neemt in het bewustzijn. Dan pas wordt geleidelijk de betekenis van zelfloos bewustzijn duidelijk. De mens kan niet zonder tweeheid in deze wereld leven, in zintuigelijk bewustzijn is er altijd de waarnemer en het waargenomene. Afronding is als vastgesteld wordt dat er geen zelf meer is in bewustzijn.

Zelf kan deze vaststelling nooit doen.

De vraag is dus interessant welke weg daartoe moet worden bewandeld want je omschrijving, niet langer meer reflecteren op anderen en het aandienen van de deugd, is nogal summier.

Klopt. Zelven reflecteren er op los. Ik kan een zelf nooit duidelijk maken wat 'reflecteren' is als hij er geen onderzoek naar doet. Pas als de onderzoeker bewust stopt met reflecteren komt er beweging in de zaak.

Zaken als identificatie e.d. zijn van secundair belang, dat komt men vanzelf wel tegen. Stoppen met reflecteren doet de stille getuige ontwaken. Wat wil zeggen dat je het 'zelf' als een ander gaat zien in de dagdagelijkse bezigheden. Bewust worden van de stille getuige (het schouwen) is de aanzet naar de ontologische omkering van het wordende naar het zijnde.