Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Bassie
Back on topic
In de ontwikkeling van het zelf hebben we een voorstelling van ons zelf.
In de ontwikkeling van niet-zelf komen we aan in de niets-heid van het kenvermogen, het ontvankelijk-zijn. Dan is de houvast aan de 'dingen' verdwenen.
|
Niet-zelf ligt niet op een plaats, i.t.t. zelf.
Alles wat op een plaats ligt berooft iets anders van zijn plaats.
En dat is bij niet-zelf niet aan de orde.
Ik noem het aanwezigheid welke niet gedacht kan worden.
Laat de waargenomen wereld varen en treed in het innerlijke.
Niet buiten dat één-zijn treden, ontvankelijk zijn, dat is alles.
En toch is dat nog niet wat we zoeken. Ontvankelijk-zijn is slechts het binnen treden in Waarheid. Er is dan het weten van het zelf-loze, maar juist omdat je er weet van hebt is het nog niet het enkelvoudig bewustzijn.
Eerst moet het zelf-loze voorwerp van weten zijn, dat is weten Waarheid.
In feite het 'allerhoogste' , hoewel je zo niet spreken mag.
Je bent er dan in harmonie mee én er bewust van.
Daarmee keer je weer terug in je leven. Je draagt het zelf-loze mee in het bewustzijn, zodat het zich t.z.t. kan openbaren als enkelvoudig bewustzijn.