Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bassie
Zelfkennis levert ook (intellectuele) kennis op.
|
Nagel op de kop!
Je heb persoonlijke realisatie, dat is de realisatie van een twee, drie jarige die 'realiseert' een persoon te zijn. Gelukkig passseren de meesten voorbij dit stadium, anders zou de wereld nogal een mentaal gehandicapt boeltje zijn.
Een klein deel hiervan komt door het onderzoek naar de wereld te verplaatsen naar het onderzoek naar de waarnemer van die wereld terecht in mentale realisatie: de realisatie niet de persoon te zijn, maar het bewustzijn te zijn. Dit heeft invloed op de persoon en zijn gedachten, de persoon wordt niet weggevaagd, het is mentaal (intellectueel) gerealiseerd als zelf iets dat verschijnt aan bewustzijn.
Kennis is hier zeer nuttig. Persoonlijke realisatie maakt psychologische kennis mogelijk, mentale realisatie maakt zelf kennis mogelijk.
Met die psychologische kennis is het gemakkelijker te navigeren door die wereld, maar de wereld wordt wel nog voor echt aanzien.
Met die zelfkennis is het gemakkelijker vrede te vinden met die wereld, omdat het niet meer voor echt wordt gezien, maar iets relationeel, relatief, veranderlijk, wordend, niet iets om in te investeren. Maar het zelf wordt wel nog voor echt aanzien.
Slechts enkelen komen door het directe vaststellen, het vaststellen dat niet gaat via een zelf/subject, maar Direct, tot de realisatie dat dit zelf ook nog iets is dat niet Werkelijk is. Het is maar in het Directe Zien dat het zelf Gezien is (als zelf iets dat ook geen Werkelijkheid heeft op zich), al de rest is het zien vanuit een zelf/subject en kan het zelf dat ziet nooit in zicht krijgen. Dit laatste is Wezenlijke Realisatie en is het failliet van de kennis. Kennis verdwijnt niet, het blijft zijn nut hebben om psychologisch in deze vermeende wereld te bewegen, het blijft zijn nut hebben in bevrijdt te zijn van de Realiteit van die wereld, maar in het licht van het Directe Zien verliest het elke Absolute waarde. Het is dan Gezien als maar geldig binnen de vele psychologische toevoegsels op de Werkelijkheid, de vele lagen die er op gelegd worden zonder de Werkelijkheid aan te raken of aan te tasten. Het is dan Gezien als maar geldig binnen de laatste, ultieme, subjectieve toevoeging op de Werkelijkheid. De waan, de eigenwaan dat de Werkelijkheid een subject, een zelf nodig heeft om Werkelijk te zijn. De laatste laag die op de Werkelijkheid wordt gelegd.
Pas als dit Wezenlijk Gerealiseerd is als ook nog een laag, geen Werkelijkheid op zich, komt men tot het einde van kennis. Het einde van de Absolute waarde van kennis. Kennis blijft dat iets dat zeer betrekkelijk is en zeer relatief, inclusief die kennis van het zelf.
Het is de beweging van wie ben ik (persoon), naar wat ben ik (Bewustzijn), naar wat gewoon is (wat is, niet-twee).
Dit is vast te stellen, maar niet als er vasthouden is en blijft aan wat voor kennis dan ook.