Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bassie
Ik laat echter mijn ego met zijn gemoedstoestanden niet meer bepalen wanneer ik ween.
|
Dat bepaalt ego zelf wel, je kunt je wel een kunstje aanleren je niet meer te laten prikkelen maar dat is niet blijvend.
Citaat:
|
Het zelf leeft in twee dimensies. Het ego leeft in de horizontale dimensie waar alles chronologisch en oorzakelijk gebeurd. Maar het daadwerkelijke zelf leeft in een andere dimensie, waar het licht schijnt en alleen tegenwoordigheid is.
|
Totaal oninteressant op welke wijze en in welke dimensie zich dat voordoet. Zulke verhalen lees je overal en de prangende vraag gaat zich dan voordoen hoe kom ik waar het licht schijnt. Uiteraard ingegeven door ego want die wil iets wat begerenswaardig is hebben. Daar staat eenieder altijd met de mond vol tanden. Jij komt met vasten aan de wereld waarmee je jezelf beperkingen oplegt, dat is een probeersel uit het oude India waar het niks heeft uitgehaald. Oude wijn in nieuwe zakken.
Gedegen zelfonderzoek daarentegen is zelfs in India nooit praktisch beoefend.
Citaat:
|
De dimensie van het ego is de droomwereld, het daadwerkelijke zelf ziet die droomwereld en is daarmee ontwaakt. Het ego projecteert in zijn voorstellingsvermogen alsmaar het verleden en zo vernieuwt 'de droom' zich voortdurend.
|
Nogmaals ik zie het nut van zo'n vaststelling niet.
Citaat:
|
Niet dat er bij mij geen 'droom' meer is, maar ik ben me bewust van de droom: ik zíe de droom. Ik ben uit de droom gestapt, maar speel evengoed nog mijn rol in de droom. Dat kan niet anders.
|
Aangeleerde kunstjes werken altijd een tijdje maar zijn nooit blijvend.
Citaat:
|
Het is zo simpel als wat: stop met jezelf te definiëren en je ware zelf opent zich.
|
Dat is zo makkelijk gezegd maar nog lang niet gedaan, het ego is een tegenstander van formaat als het aankomt aan zichzelf te verliezen. Dat omzeil je niet door dat 'stoppen met jezelf definiëren' te noemen. Daarbij veronachtzaam je datgene wat je je al eigen had gemaakt.