Sommigen wagen zich eraan daarover een andere visie te hebben en maken daar op ingetogen en bescheiden wijze voorzichtig gewag van. Zo ook Bassie die meent, onder verontschuldiging voor de jeugdige overmoed zoiets te durven beweren, dat de wereld zich in tijd en ruimte oftewel 'het relatieve' bevindt.
Tja en ik kan niet anders dan het daarmee eens zijn.
Hij vervolgt zijn relaas dat alle personen als verschijning zich in tijd en ruimte bevinden en, hoe wonderlijk, nog steeds kan ik daartegen niets inbrengen.
Ook de conclusie dat ik dus beweer dat 'het verschijnen' een geloof is is correct.
Alle verschijnselen, hoe waar ze ook lijken te zijn, zijn namelijk gebaseerd op geloof te bestaan. Dat ik dat 'geloof' durf te noemen is omdat ik dat denken te bestaan onderzocht heb. De conclusie dat een 'niet aanwezigheid' er toch lijkt te zijn kan niet anders dan op geloof berusten. Ik kan me wel voorstellen dat zoiets voor iemand in het relatieve (de vermeende werkelijkheid) die het denken niet onderzoekt absurd is, maar ja zonder onderzoek kom je daar nooit achter.
Behalve dat hij meent dat zijn werkelijkheid op een feit berust en ik meen dat het op geloof berust zijn er helemaal geen verschillen. Het is maar van waaruit je het bekijkt. Bekijk je het vanuit het relatieve is het werkelijk. Bekijk je het vanuit het absolute is het geloof. Ongeacht deze zienswijze doen we beiden gewoon de deur open als er wordt gebeld.
Feitelijk gaat het om een kwestie van van standpunt verwisselen, of een swift maken.
|