Jij oreert dat het allemaal er niet toe doet, neen het doet er juist wel allemaal toe.. ik denk niet dat dit het boeddhistische standpunt is, en alsook lijkt het mij geen volledig juist standpunt, omdat er implicaties zijn die jij niet goed weergeeft in dat standpunt.
Het enige dat je kunt zeggen is dat alle gebeurtenissen die voorbij zijn dat daar niets meer aan te doen is.
Maar zeggen dat het voorbestemd is, is niet de correcte omschrijving (volgens mij)
Je hebt enerzijds de potentie, alles wat kan gebeuren.
en je hebt anderzijds de realiteit, zodra de realiteit er is, sluit dit alle andere mogelijkheden uit, en is er slechts één potentie die tot realiteit komt. Alle andere potentiële gebeurtenissen blijven dan ongeboren.
Wat wel correct is, dat is dat de realiteit altijd één van de potentiële gebeurtenissen zal zijn. Men zou vaagweg kunnen zeggen dat er zekere voorbestemdheid is. Maar dat is vaagweg en niet helemaal correct.en geen juiste conclusie.
Je kunt je dat voorstellen als een kaartspel, de kaart die je krijgt zal altijd één van de mogelijke kaarten zijn die je krijgt.
Krijg je een voor jou ongelukkige kaart, dat is dit omdat de mogelijkheid, een ongelukkige kaart krijgen, één van de mogelijkheden was.
Zodra je een kaart krijgt, dan kun je geen andere mogelijkheden meer krijgen, want die blijven in het kaartspel zitten.
Maar zeggen dat het voorbestemd is, dat gaat te ver, wat wel vast ligt is dat datgene dat je krijgt altijd tot de mogelijkheden behoort. Daar kun je niet in kiezen.
In die zin kun je de werkelijkheid, de gebeurtenissen die in je leven zullen gebeuren ook niet beheersen. verlicht of niet.
Je zult altijd één van de mogelijkheden krijgen.
En wat ook logisch is, dat is dat zolang er een potentiële mogelijkheid is, dat er grote waarschijnlijkheid is, dat de potentiële mogelijkheid inderdaad ook zal gebeuren. (daarom niet bij jou, de dj)
Om terug te gaan naar het kaartspel, zolang er twee-tjes in het kaartspel zitten, bestaat er de mogelijkheid dat er ook inderdaad een twee zal vallen. Daarom niet persé bij jou, maar het is wel logisch dat er op een moment de twee zal vallen wanneer men het spel doorspeelt.
en aangezien het leven nogal zeer lang doorgaat, kan men stellen dat er veel gebeurtenissen inderdaad een grote waarschijnlijkheid hebben om te gebeuren.
En omdat er enkel "ik" is, zal die gebeurtenis inderdaad ook altijd bij jou terechtkomen.
Maar dat impliceert niet dat alle potenties blijven open staan, dat is het onjuiste, de keuzes die jij als dj maakt zorgen ervoor dat bepaalde potenties verdwijnen. zowel voor jou als dj als op het potentiële niveau, als voor de anderen ikken.
Om terug naar het kaartspel te gaan.
Indien er 4 boeren in een kaartspel zitten, dan zit er op het potentiële niveau er dus 4 boeren. en potentieel kan er één "ik" vier boeren krijgen.
Maar zodra er jij of iemand anders een boer heeft getrokken.
Dan is er ook een verandering op het potentiële niveau.
want al de anderen kunnen geen 4 boeren meer krijgen.
stel dat jij de boer hebt getrokken dan zit er bij jou als dj de realiteit van 1 boer en de potentie van 3 boeren.
terwijl bij de anderen, er enkel de potentie van 3 boeren aanwezig is.
stel nu dat er een andere ik ook een boer heeft getrokken, dan is het potentiële niveau ook verandert, want ooit was er de potentie dat er één ik, vier boeren kan krijgen, terwijl er deze mogelijkheid nu verdwenen is omdat er twee verschillende "ikken" een boer hebben getrokken
Wanneer je dus stelt dat er een voorbestemdheid is, dan zeg je eigenlijk dat de potentie onveranderlijk is, maar dat klopt niet. elk moment van de realiteit is er een verandering, zowel van de realiteit als van de potentie.
conclusie : het doet er wel toe.
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Steve alias Dorje op 08-11-2024 15:19
Inderdaad dat is niet echt een boeddhistisch standpunt, maar eerder een hindoeïstisch standpunt waarbij karma als determinerend gezien wordt, niet als een hoop oorzaken en gevolgen te samen waarbij oorzaken veranderlijk zijn, er altijd kunnen bijkomen en zo wel degelijk invloed hebben op de verdere gevolgen. Boeddhisme herkent de mogelijkheid om je eigen pad te kiezen door je acties en intenties. Wat je nu doet, beïnvloedt je toekomst, maar niets is vooraf bepaald. Boeddhisme is hier juist een tegen reactie op deze verkeerde, fatalistische visie. “Wat nu zo is nu eenmaal zo” (realisme, acceptatie), ja, “wat zal zijn zal zo nu eenmaal zo zijn” (fatalisme, passieve acceptatie), neen, het zal zo zijn zoals het wordt door alle eerdere oorzaken en gevolgen EN alle nieuwe oorzaken die er aan kunnen toegevoegd worden.
En voor alle duidelijkheid is dit helemaal niet in tegenspraak met Anatta of niet-zelf. In boeddhisme wordt het zich voordoen van een zelf helemaal niet ontkend. In het boeddhisme betekent Anatta dat er geen blijvend, onveranderlijk zelf is. Dit lijkt misschien in tegenspraak met het idee dat je je eigen pad kunt kiezen, maar het gaat eigenlijk om de afwezigheid van een vaststaand iets dat een eigen pad zou kiezen.
In plaats van een vast zelf, bestaat wat we “zelf” noemen uit veranderlijke processen en ervaringen. De acties en intenties die helemaal niet vastliggen, enkel niet toebehoren aan een vast iets dat deze zou uitvoeren of hebben, beïnvloeden wel degelijk deze processen en vormen de gevolgen (karma).
Dus, hoewel er geen vast zelf is, zijn er wel oorzaken en gevolgen die de verder zetting van de acties en ervaringen van dit steeds veranderlijke zelf sturen. Dit betekent dat er geen voorbestemming is, maar dat keuzes die gemaakt worden en daden die gesteld worden wel degelijk de verdere gang van zaken beïnvloeden. Daarom is er juist Boeddhisme, Advaita, sadana, beoefening. Het is alleen neo-Advaita dat er van maakt dat er geen beoefening nodig is, omdat ze ontkennen dat er wel degelijk een hoopje oorzaken en gevolgen is, een veranderlijk zelf, dat verstrikt is geraakt in de opvatting dat dit zelf vast is en daardoor lijden ervaart, of verstrikt is geraakt in de opvatting dat het er helemaal niet meer is, dat er helemaal geen zelf is, ook niet een steeds veranderlijk samenraapsel van ervaringen en keuzes, dat de gevolgen draagt van de oorzaken die het mee vorm geeft, en daardoor meent te kunnen dissociëren van lijden, tot zo lang deze dissociatie aangehouden kan worden. Een klein beetje wind blaast het zo weer weg, en brengt lijden en lijden toebrengen dan steeds weer terug in beweging, waar weer van gedissocieerd gaat worden vanuit de overtuiging dat er zoiets veranderlijks helemaal niet is, en dus karma, de cyclus van lijden en lijden toebrengen maar eeuwig voort blijft gaan en ware bevrijding er van juist gemist wordt. Neen, zoiets mag vele namen krijgen, maar Boeddhisme is het niet. Zelfs voor jou Boni, dat hoopje oorzaken en gevolgen dat hier maar zijn neigingen blijft bot vieren, en allerlei ademhalingsoefeningen, rebirthings en ayahuasca sessies heeft opgezocht en maar blijft opzoeken om dat hoopje lijden te helen, kan dit te vatten zijn, maar niet als dit veranderlijk hoopje zichzelf maar blijft ontkennen en het er zogezegd vrij van zijn maar blijft bevestigen en dus nooit echt uit die verstriktheid er van kan geraken.
Advaita net als Boeddhisme geeft handvaten opdat dit veranderlijk zelf uit deze eternalisering van zichzelf als iets vast te zien, maar ook uit de nihilisering van zichzelf, door dit veranderlijke te ontkennen als zich niet voordoende en dus ook niet de gevolgen die het in gang blijft zetten, kan doorbreken.
Neo-Advaita houdt dit zich wel degelijk veranderlijk voortdoende zelf, vol oorzaken en gevolgen en dus ook vol van de oorzaken om er bevrijdt van te geraken, voorgoed gevangen in dat laatste. Daarom is het belangrijk dit niet te verwarren met Boeddhisme, en zelfs niet met Advaita, dat veel dichter aanleunt bij Boeddhisme dan de versimpelde neo variant er van, dat zijn woordenschat er enkel aan ontleent, maar er eerder een illusie die het zichzelf voordoen ontkent en daardoor dus juist in stand houdt. Oh illusie!
Never ever go there, lieve hoopjes ervaringen/oorzaken/gevolgen. Want eens daar zal alles wijzen naar de bevestiging ervan en zo de oorzaak worden van het in stand houden er van. Dan ben je nog beter af in de, ook niet accurate, opvatting een vaststaand zelf te zijn, deze laatste kan tenminste nog een pad gaan naar de bevrijding uit deze verkeerde opvatting.
bron |