Ik kan dat wel onderschrijven.
Maar, in die setting van niet zijn, daar is niemand.
In de letterlijke betekenis, maar niet in de persoonlijke ervaring. Dus dit, het kennis dragen hoe het in elkaar steekt, is helemaal niet de kwestie. De kwestie hier is duidelijk hoe kom ik 'los' van de persoonlijke ervaring, of feitelijk hoe word ik die 'niemand'. De vraag 'wie ben ik' of eigenlijk 'wat ben ik' nou feitelijk komt op en die vraag, zowel als de omstandigheid, vraagt om oplossing.
Gaan we nu de weg van psychedelica of gedegen zelfonderzoek?
In jouw optiek is het de weg die al voor je was uitgeschreven en maken in jouw optiek anderen met hun reeds uitgestippelde weg geen schijn van kans als dat niet in de sterren is geschreven. Wat is dan de betekenis van jouw aanwezigheid want je kunt dus op geen enkele wijze dienstig zijn.
Mijn versie is, als we menen te zijn, hebben we in die omstandigheid namelijk ook de keus.
Zelf had ik na verloop van tijd wel genoeg van al dat beschrijven zonder ook maar het geringste effect op de omstandigheid en ben de weg van Waarheidvinding gegaan.
__________________
☺
|