[Laurens]

De zelfkenner heeft geen dogma's nodig.
de zelfkenner heeft genoeg aan zijn gezond verstand.

Waar het om gaat is te beseffen dat waarheid universeel is.
Gedegen zelfonderzoek brengt je daarbij.

een 'spirituele traditie"?
Wat is daar het nut van? Blinde volgelingen die hun leraar ophemelen.

Gaat dit een strijd opleveren tussen beoefenaars van zelfkennis en die van het Boeddhisme? Overigens gaat het hier niet over kennis omtrent het kleine persoonlijke zelf maar een zoektocht naar het Zelf. Met een hoofdletter om het onderscheid te maken tussen groot en klein.

Waar iedereen uiteindelijk naar op zoek is, ook Boeddhisten, is Waarheid. Ook hier weer met een hoofdletter om het onderscheid te maken tussen groot, de ultieme, en klein, het persoonlijke. Echter het gesteggel en de discrepantie neemt direct al een aanvang met het ventileren van de subjectief beleefde waarheid. Een subjectief beleefde waarheid die gevormd is en nog steeds wordt door enerzijds de traditie van hoe wij gewend zijn met de materie om te gaan en datgene wat wij willen zien als een oplossing uit een kennelijke impasse.

Wat mij bij het Boeddhisme intrigeert is het geobsedeerd zijn in het beëindigen van het lijden. Dat kennelijk, vlgs de laatst gelezen opinie van langkwaat, wordt aangedreven door een diepliggende begeerte waarvan gezegd wordt dat er geen ego bij is betrokken. Het volledig voorbij gaan aan ego kan ik in absolute zin wel billijken, maar ik kan dat niet in relatieve zin. Oftewel er is lijden maar we veroorzaken ook lijden. Voor dat wat we veroorzaken is 'bewustwording' de werkbare weg, voor het niet veroorzaakte lijden is er alleen een oplossing in de denksfeer, namelijk 'wie' lijdt er en waarom noemen we iets dat ons niet bevalt lijden, oftewel heeft dat een negatieve connotatie. Kan iets dan niet anders worden ervaren door er anders over te denken? Neger, aangewezen als beledigend maken we roetmop en wordt dan een liefkozend troetelnaampje, probleem opgelost.

Dit is bewijsbaar niet waar. Onderzoek, ook oprecht zelfonderzoek, blijft binnen de grenzen van je eigen begripsvermogen ronddraaien. Het kan dat niet overstijgen. Het is qua aard altijd een self-fulfilling prophecy. Neem bijvoorbeeld de leraren van de Boeddha. Ook zelf-onderzoekers. Op basis van diepgaande spirituele ervaringen kwamen ze toch tot verkeerde zelfkennis. Kan dat? Ja, dat kan.

Is dat dan waar? Wij noemen dat wat we doen 'gedegen zelfonderzoek' waarbij 'gedegen' staat voor 'eveneens onderzoek naar datgene dat dat onderzoek doet. Het onderzoek zelf trekt alles in twijfel dat niet onbetwistbaar waar is. Dat kan ik geen ronddraaien in eigen begripsvermogen noemen. Vanuit de perceptie van Boeddhisme kan ik zo'n visie wel begrijpen waar alles wat Boedhha heeft gezegd minutieus onder de loep wordt genomen, ellenlange gedachten en betogen tot gevolg hebbende. Uiteraard kom je tot verkeerde zelfkennis, alles wat een zelf aan gaat is niet wat je bent.

En je hebt wel een ultieme gids nodig om dit te kunnen weten en laten zien, een Boeddha, of in ieder geval iemand die voorbij het niveau geraakt wat je zelf realiseert.

Dat is pertinent onwaar. Voor gedegen zelfonderzoek heb je niemand nodig. Waar je wel hulp bij kunt gebruiken is om de weerstand van ego heen te komen om gedegen zelfonderzoek te doen, omdat ego direct door heeft dat er aan het 'ik' wordt getornd en het als beschermheer daarvan optreedt. In de traditie is er nooit veel aandacht besteed aan het ego omdat de weerstand er van niet werd doorzien. Het 'ik' was de status quo waaraan niet werd getornd.

Geen zelfkenner staat hier ooit voor open is mijn persoonlijke ervaring. Niet jij, niet Nathan, niet Vrij, niet I am Looser die hier ooit deelnamen. Ze vinden zichzelf allemaal de meest perfecte betrouwbare gids. Ze zijn zeer extreem gesloten en gehecht. Want ook op basis van persoonlijke ervaring kun je totaal vastzitten in je ontdekkingen en persoonlijke openbaringen.

Klopt, je persoonlijke belevingen doen er helemaal niet toe. Of ik mezelf dan een betrouwbare gids zou noemen, ik denk het niet. Ik heb door in gedegen zelfonderzoek voor te gaan wel kennis gekregen omtrent de weerstand die van ego is te verwachten. Het gedegen zelfonderzoek zelf is iets dat je zonder enige inmenging van mijn kant, of wie dan ook, kunt doen.

Boeddhisten zien de Boeddha als een betrouwbare en bekwame gids. Wat is er mis mee? Al die negatieve zaken die jij altijd ziet, zijn alleen maar de manifestaties van je eigen negatieve kijk op zaken. In boeddhisme wordt twijfel aangemoedigd, ook kritisch onderzoek en dat kun je hier ook zien.

Is het dan de bedoeling om deze Boeddha nauwgezet te volgen en te kopiëren? Iemand 100% na doen is niet meer dan het aanleren van een kunstje. Wat er mis mee is dat het een lange, maar vooral onnodige, weg is te gaan. De vraagt rijst of die aanvankelijke uitgestippelde weg inmiddels al niet door nieuwe spirituele inzichten achterhaald is. Het navolgen zal zeker bijdragen tot het worden van een beter mens. Als dat je insteek is ga je gang.

Op een hele kinderachtige manier geven zelfkenners zoals jij af op mensen die Jezus of Boeddha als betrouwbare gids zien en niet jullie zelfkenners. Zo vol zijn ze van zichzelf dat ze zelfs menen zich te kunnen meten aan Jezus en Boeddha. Nou, veel plezier er mee. Ik zie het als op hol geslagen eigenwaan. Ik moet zeker die mensen zien als leraar en betrouwbare gids? Mag ik passen?

Ik ben een herkenner van Waarheid geworden en er is sprake van vreugde bij het herkennen bij vertolkers daarvan, zoals vaak het geval is bij Jezus en, al is dat in mindere mate, bij Boeddha. Ik denk dat beiden de intentie hadden je op het pad naar Waarheid te zetten en slaagt de een daar beter in dan de ander vanwege impact van het woord in de tijd en in de tijdsgeest waarin gesproken. Een die huidige toehoorders mogelijk niet meer zo aanspreekt.

Wanneer stap je eens uit al deze kinderachtigheid en ga je eens normaal doen en een normaal gesprek aan?

Gesprekken gaan het niet doen.