Wat is nou die befaamde Boeddhistische bevrijding?

[Laurens]

Kijk hier geloof ik nou niks van. Wat jij beschrijft is juist het gebrek aan spirituele rijpheid. Het is juist typisch voor spirituele onrijpheid dat er eigenlijk niks verandert en dat nog altijd die hele riks emoties en neigingen blijft opkomen in jezelf. Het is een teken dat je hart niet echt meedoet en niet echt bekoelt. Het beschrijft eigenlijk een gebrek aan realisatie. Realisatie verwijst juist altijd naar merkbare veranderingen op het vlak van emoties en neigingen. Die zwakken af of ze verdwijnen compleet.

Afgezien van dat geloven, hetgeen we bij uitzondering alleen in de kerk zouden moeten doen, komen we ergens. Het wordt hierdoor duidelijker waar je op uit bent, je verwachtingspatroon wordt herkenbaar. Realisatie voor jou is verkeren in een comfortzone.

En 'wie' zou dat bedoelt zijn te overkomen? Realisatie in deze context is een hebbedingetje en beide factoren in aanmerking nemende wil jij dus het beste voor jouw 'ikje'. Je wilt iets bereiken en daarmee hebben en dat heeft geen enkele band met realisatie in de betekenis van aan jezelf hebben verloren. Het heeft er alles mee te maken dat je 'weet' niet te zijn wat je altijd dacht.

Maar je staat niet alleen hoor, velen zijn op zoek naar al dat moois wat je wordt voorgehouden indien gerealiseerd zijn een feit is (worden en zijn kun je dat niet). Het zou alleen maar bliss zijn, lariekoek natuurlijk want het leven is lijden, kijk om je heen, wat is er nou zo mooi aan?

Wanneer je in een euforie verkeert heb je jezelf een rooskleurige bril aangemeten, een state-of-mind aangeleerd, of teveel van de psychedelica gesnoept. Wanneer je leven een last is ga dan in psychotherapie en bouw aan een state-of-mind die behapbaar voor je is.

De gerealiseerde kenmerkt zich o.a. dat hij jou niet aandoet wat hij zichzelf niet zou aandoen. Geaardheid zit vol van emoties en neigingen en hoeven helemaal niet verbonden te zijn aan de manifestatie, het zijn van een 'ik'. Verder heeft het leven de geaardheid (intrinsieke opdracht) te willen groeien en vermeerderen, dus is er ruimte ingedeeld voor genot waar maar weinig persoonlijke zeggenschap over bestaat, al is dat af te leren door het te bestraffen.

Er is ook veel aan te leren door bewustwording. Maar weinig mensen zijn zich bewust van het stempel dat ze op de wereld drukken. En het moet gezegd velen, oftewel het gros, bekommerd zich daar niet om. Dus we zijn hard op weg om deze aarde een voor de mens onleefbaar oord te maken en zoeken al expansie op andere planeten waar we opnieuw zouden kunnen beginnen.

[Laurens]

Een film is niks anders dan een serie projecties op een doek. De betekenis die wij er bij beleven als toeschouwers, dus eigenlijk de film die wij menen te zien, is nergens 'out there'. Want er is geen betekenis out there. Betekenis zit niet in het doek, niet in de apparatuur, niet in de projecties op het scherm. Het speelt zich volledig af in onze geest. Die film die wij beleven is eigenlijk nergens 'out there' maar we denken van wel. We geloven van wel.

De existentiële realiteit van mens zijn is denk ik dat je als mens nogal naïef en op een soort onbevraagde manier gelooft te leven in een objectieve realiteit out there. Een realiteit waarin gras nou eenmaal groen is, die persoon nou eenmaal lelijk en niet leuk is, een wereld met mooie en lelijke objecten, hardheid en zachtheid, een wereld van geur, kleur, smaak, tactiele sensaties, ideeën. Wij hebben het gevoel dat dit alles out there is. Maar is dat zo? Is zelfs 'groen' niet de betekenis die ons brein en geest geeft aan gras maar bij andere wezens gaat dit toch anders?
Zij zien grijs gras. Is groen gras dan werkelijk out there? Is de hardheid van steen wel out there?

Onze belevingswijze, zelfs van hardheid en zachtheid, warmte en koude, kleur, etc. het lijkt me geest gemaakt. Het is allemaal perceptie.

Ook een juiste redenering geeft inzicht dat het allemaal maar gedachten zijn die we voor waar aannemen c.q. geloven, maar is niet waarover het behoort te gaan. Waar het over moet gaan is middels zelfonderzoek ont'dekken of dat hetgeen wat je denkt berust op waarheid.

[Laurens]

Dit erkent denk ik ook de kracht van asava's. Het zijn als het ware diepe (ik denk onderbewust opkomende) opwellingen die je sowieso beinvloeden. Ik neig ze te zien (correct me if i am wrong) als wat je ten diepste ook rusteloos maakt. Dat soort opwellingen waardoor je het gevoel krijgt dat je iets mist, dat je iets moet. Iets anders nodig hebt om je goed te voelen. Het is alsof je niet met jezelf kunt leven, vind ik, en dat maakt je zoekende.

Diep van binnen verlangt ieder mens naar het aardse paradijs waaruit ze verdreven zijn, naar datgene wat ze werkelijk zijn (naar beeld en gelijkenis van God) en hunkeren naar wat ultiem waar is.

Misschien kunnen we die eens bespreken, als er liefhebbers zijn.

Ja laten we weer lustig verder filosoferen wat er met de sutta's bedoeld moet zijn.

Waren de schriftgeleerden Farizeers?