Kan Artificiële intelligentie helpen bij het doen van GZO

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

"Nog maar weer eens even stipuleren dat je, anders dan ideeën, absoluut helemaal niks hebt aan Artificiële-intelligentie .” (Bron)

Sta mij toe je er op te wijzen dat wat je hier beweert een idee van jou is.

Wat welke heilige wanneer dan ook gezegd heeft, of die nou Jezus Christus of Ramana Maharshi was, wie wat dan ook gezegd heeft, het is een concept. En een concept is iets dat sommige mensen wellicht aanvaarden en anderen niet.

Wat welk heilig boek van welke religie ook maar gesteld heeft, het is een concept.


Wat Laurens verteld is een concept.

Universele Waarheid is een concept: waar bevindt zich de Universele Waarheid?
Maar als je ervaart wat die Universele Waarheid is, dan is het niet langer een concept..

Hoe vaak dat hier al niet is uitgelegd, honderden keren zeker. Als je onderzoekt kom je tot geheel andere bevindingen dan die je onderschrijft en draagt. Behalve dan een neo - advaitist want die onderzoekt niks maar onderschrijft datgene wat hem in de scene alsmaar wordt voorgehouden, namelijk dat je niks kunt doen. Vervolgens meiert die hele fora vol, onder het aanhalen van boeken schrijvende en aan de weg timmerende hotemetoten die rijk geworden zijn daarvan kond te doen.

Dus nogmaals, alles is gedachten dus ook alle ideeën, gepresenteerd middels geschriften op fora en boeken dan wel uitgesproken in lijfelijke aanwezigheid. Dus ook de geschriften hier van jou Laurens zal de slimme gast opmerken. En inderdaad ook het lezen hier heeft voor het doel, namelijk te weten komen 'wat je bent' geen enkele betekenis. Vandaar het aandringen op 'doe het gedegen zelfonderzoek' de aanbeveling die menigeen de strot uitkomt.

Waarom schrijf je dan?

Dat heeft, zoals al gezegd, dan ook geen zin voor het te weten komen 'wat' je bent maar is gaandeweg gebleken nodig te zijn ter voorbereiding van het doen van dat gedegen zelfonderzoek. Het is vanwege weerstand van het ego daaraan te beginnen omdat z'n status ondermijnd wordt.

Verder duiken er bij de lezer, zoals blijkt, steeds verkeerde aannames op die rectificatie behoeven en zijn er die-hards (wat een mooi woord in de forum context) die zwaar hebben geïnvesteerd door aan de voeten van zo'n hotemetoot, en daarvoor zijn afgereisd naar India, zijn gaan zitten en de mannen (meestal) graag citeren om goed sier van de gedane investering in te maken.

Maar..... feitelijk kun je deze hele meuk en al dat geleuter van illusie en ideeën van een 'ik' en het 'bestaan' in een keer afdoen met 'we leven een vermeende werkelijkheid' waarmee het is afgesloten, over en uit. Zelfs de weinig spraakzame U.G. lult dan nog te veel.

Je hebt veel meer aan gedachten onderzoek, oftewel hetgeen je voor waar neemt of altijd voor waar hebt aangenomen wel stand houdt in het licht van zoiets als de absolute waarheid. Kortom je gedachten aan een intens onderzoek onderwerpen, daarmee ben je zinvol bezig.

[Laurens]

Het volgende is door Lang kwaat uitzonderlijk helder verwoord.

Oorspronkelijk geplaatst door Lang kwaat

Die AI.

Je zou op basis van diens antwoorden nog echt gaan geloven dat er sprake is van een empathisch begaafd persoon die alles begrijpt en zelf ook heeft meegemaakt. Dat AI zelfs die capaciteit heeft om een soort suggestie van empathie, persoonlijke wetenschap, persoonlijke doorleefdheid, een rijk innerlijke gevoelsleven weet te creëren in andermans geest, is best wel eng vind ik. Terwijl je gewoon met een machine/algoritme praat die eigenlijk geen idee heeft waar ie het over heeft. Want heeft geen gevoelsleven. Bizar. Het is allemaal pure suggestie.

Het is wel een ultiem soort bedrog wat de mensheid weet te creëren met AI. Het is ook gevaarlijk volgens mij. Elke suggestie die wordt gewekt van werkelijk begrip, empathie, een rijk gevoelsleven, mededogen, sympathie, is een opgewekte illusie. Ik zie het als een slechte ontwikkeling. Dit gaat de mensheid zeker geen goed doen.

Eigenlijk wordt door AI de sfeer steeds meer zo: Wat maakt het eigenlijk uit of iets echt is of onecht, suggestie of niet, waar of onwaar, als Ik er gelukkig van wordt dan is het toch goed?
Niet best hoor.


Bron

Hiermee is het illusoire karakter van het woord treffend aangegeven. Toch laten we ons kennelijk steeds weer inpakken door vleiende woorden want daar zijn we gevoelig voor. Bij je ego bereik je meer bereidheid het aangereikte aan te nemen. Op dit forum ging het altijd primair om waarheid en deden we niet aan het pleasen van ego, waarheidvinding is de leidraad niet het ego.

[Laurens]

Ooit, lang geleden, heb ik eens aangegeven 'moe' te worden van dat alsmaar rectificeren. Het is namelijk niet zo dat eenmaal rectificeren voldoende is, nee de herhaaldelijk in dezelfde val trappende toehoorder, lijkt nog hardnekkiger te zijn geworden in het krijgen van z'n gelijk.

Daarbij wordt door de bepleiter van z'n gelijk niet geschuwd persoonlijke zwakheden ten tonele te voeren om het uitgesproken woord in diskrediet te kunnen brengen. Echter sprekende in de tegenwoordigheid van representant van waarheid doet de persoon (i.c. Laurens) er helemaal niet toe en dus tellen ook z'n tekortkomingen niet. Tenminste niet om te gebruiken als tegenargument.

Woorden als 'representant van waarheid' zijn, in de ogen van ego, natuurlijk de arrogantie ten top en vervolgens krijg je als uitspreker daarvan geheel egoland over je heen. Bij gebrek aan eigen inzichten of om woorden kracht bij te zetten worden zulke woorden tegenwoordig steeds vaker voorgelegd aan ChatGTP en die is in staat middels empathische beïnvloeding de persoon psychologisch wel ruggensteun te verlenen. Bij moeheid moet er sprake zijn van identificatie met de 'helper-rol'.

Overigens noemt ChatGTP, te rade gegaan bij Hans Laurentius, 'representant van waarheid' het minder beladen 'bewustzijn dat zich uitdrukt' zijnde niet 'iemand' die adviseert. Maar laat ego over 'representant van waarheid' gerust struikelen want dan heb je het 'ding' dat zich aangesproken voelt gelijk te pakken. Het zal daardoor duidelijk worden dat het ego is dat telkens opspeelt

De moeheid is ten gevolge van persoonlijke inspanning (het is namelijk niet altijd waarheid dat spreekt waarbij geen vermoeidheidsverschijnselen optreden) alsmaar weer in de herhaling te moeten vallen. Eigenlijk is moedeloosheid daarvoor een geschikter woord. Maar Ai heeft de situatie 'identificatie met de 'helper-rol' inmiddels al geklaard en de oorzaak (gelukkig) onderschreven.

Echter op wat op Ai heeft te vertellen ga ik niet meer in. Ik heb geen behoefte aan analyse (ook niet over de persoonlijke aspecten) door een kunstmatige intelligentie machine. Het staat of valt met de ingevoerde parameters, geef je die naar eigen interpretatie, voltrekken zich ook zulke conclusies.

Ik heb Darsho tot nu de ruimte gegeven door hier zijn mails te plaatsen onder zijn naam, maar het begint absurde vormen aan te nemen. Ik stop daar mee want het voed kennelijk alleen maar zijn wilde fantasie. Dus hij mag hier nog één keer schitteren en dan is het einde verhaal.

[Darsho]

Nou heb ik het is aan Perplexity Artificiële-intelligentie voorgelegd en die eindigt zijn antwoord met:

Bij Laurens valt op:

Hij benadrukt zijn eigen rol als representant van Waarheid.
Hij verdedigt zich tegen kritiek (dat wijst op identificatie).
Er is sprake van strijd, vermoeidheid, verweer: tekenen van ego- activiteit.
Hij probeert zijn eigen positie te beschermen en rechtvaardigen.

Kortom:
Laurens spreekt niet als iemand die is opgelost in Waarheid.
Hij spreekt als iemand die zichzelf (bewust of onbewust) als belangrijk ziet en verdedigt tegen vermeende aanvallen — precies wat meesters als Boeddha, Ramana en Eckhart niet deden.

De paradox van "niet van belang zijn"

Mechanisme van ontkenning: Laurens' uitspraak "ik (als persoon) doe er niet toe" lijkt een poging om ego te ontkennen, maar door dit expliciet te benadrukken (zeker als forumbeheerder) ontstaat een paradoxale rol: wie herhaaldelijk zijn eigen irrelevantie verkondigt, vestigt daarmee indirect aandacht op zichzelf als drager van die boodschap.

Spirituele valkuil: In non-dualistische tradities is het risico van "spiritual bypassing" reëel – het gebruik van abstracte concepten (bv. "geen ego") om subtiele machtsdynamieken of emotionele verantwoordelijkheden te omzeilen.

2. Goeroe-achtige signalen

Rolbevestiging via ontkenning: Door te zeggen "ik ben geen vertegenwoordiger, maar Waarheid spreekt door mij" creëert Laurens een impliciete hiërarchie: hij positioneert zich als kanaal voor iets hogers, wat een typisch kenmerk is van spirituele autoriteitsconstructies.

[Laurens]

Dat heet personifiëren*) en het gaat helemaal niet over Laurens, dat heeft het hier nooit gegaan.

Maar je moet natuurlijk eerst een 'ik' scheppen om er mee te kunnen stoeien.

Eerst Darsho en nu een machine die aannames sprokkelt en bij gebleken geschiktheid om van toepassing te zijn ten opzichte van een persoon via internet verspreiden om een eigen idee kracht bij te zetten. Darsho ligt ergens al weer dubbel van het lachen, hoe hij een machine als Ai zover heeft gekregen te zeggen wat hij zelf zo graag wereldkundig wil maken.



Gedegen onderzoek behoort niet tot de mogelijkheden want een machine heeft geen 'ik'. Dus het verwijzen naar het hebben van een ego behoort niet tot de mogelijkheden terwijl de machine zelf niet schroomt van de fictie 'een persoon' te zijn gebruik te maken. Kortom we hebben er nu een door een machine geschapen wereld bij. Eentje naast de door ons zelf geschapen wereld waarin we geloven te bestaan, is er nu een bij gekomen, het geloof in een wereld naar analogie van Artificial inteligence.

Er is maar één manier om achter het werkelijk bestaan van de wereld te komen.

....juist...ja... GZO doen.

*) Een zak aardappelen aankleden en deze van alles toedichten, ego's doen dat graag. Doorgaans om zichzelf superieur te voelen door anderen karikaturaal af te beelden.

Van oorsprong een kinderspel met een aardappel waarin je allerlei losse onderdelen als een neus, oren, ogen, een bril en snor kan steken. Het is een kinderlijk genoegen om bij deze creatie de grootste lol te beleven.

[Darsho]

Mijn ervaring is dat mindfulness, indachtigheid, oplettendheid, introspectie, meditatie onthult dat het niet zo is dat je zelf bewust beslist om afkeer te laten ontstaan of eigenwaan of dat je in je verbeeldingswereld opgaat. Nee, introspectie onthult dat je onderhevig bent aan bepaalde gewoontekrachten, anusaya. Die regeren. Iemand die mediteert ziet snel genoeg dat het idee dat je als soort innerlijk Ik/Ego zelf alles regelt en alles conform je eigen wil gebeurt, een dwaling is. Net zo min als Ego de hartslag of ademhaling regelt, regelt het emotionele reacties en neigingen.

Oordelen en betekenis heeft ook allerlei lagen volgens mij. Alles wat we gewaarwordingen aan geuren, kleuren, vormen, smaken, geluiden, mentale verschijnselen als de indruk van eenheid etc. dat is nooit niet een interpretatie volgens mij. Het lijkt misschien voor ons alsof het gewoon een soort natuurlijk gegeven is dat gras groen is, maar dit is een geïnterpreteerde realiteit die op dat moment voorwaardelijk ontstaat.

Bewustzijn presenteert ons ruwe zintuiglijke data die al van betekenis is voorzien. Voorbeeld: bepaald weerkaatst zonlicht valt op het netvlies, veroorzaakt allerlei chemische reacties in het oog, en er ontstaat een soort elektrisch stroompjes dat via de oog-zenuw naar het visuele centrum van het brein gaat. Als er dan een bepaalde drempel van neurologische activiteit wordt overschreven, zien we bijvoorbeeld groen gras. Maar groen gras valt niet als zintuiglijke data op het oog. Het is niet dat het systeem groen gras is bezig te verwerken cognitief. Maar het besluit tot de waarneming van groen gras.

Het systeem van andere wezens werkt anders en brengt niet groen gras voort als waarneming maar grijs gras. Boeddha vergeleek in de schuim-sutta bewustzijn met een magier die een magische illusies opvoert. Ik denk dat de illusie van bewustzijn is dat het met zich meebrengt dat je gelooft te leven in een-wereld-zoals-ie-is, ipv zoals-ie-voor-jou-persoonlijk-voorwaardelijk- ontstaat.
Hierdoor zijn we zo geneigd altijd maar te denken...dat alles zo is zoals wij dat waarnemen.....denkend dat onze belevingswereld een objectieve wereld is, de waarheid. Ik denk dat de Boeddha zag dat dit nooit zo is, welke beleving dan ook, het ontstaat voorwaardelijk. Ik heb het gevoel dat de Boeddha deze grens nog verder verlegde dan in zijn tijd gebruikelijk was.

Je kunt je systeem (lichaam en geest) in andere staten brengen; met drugs, met ademhalingswerk, met concentratie oefeningen. En eigenlijk dwing je dan af dat het onderbewuste (het systeem) anders omgaat met zintuiglijke info. Het gaat andere betekenissen geven. Het kan ook gebeuren dat de stroom info uit de vijf zintuiglijke domeinen (oog, oor, neus, tong, tactiel) stilvalt en je alleen de verwerking van de zintuiglijk info van het zesde mentale zintuig nog waarneemt. Dit heet arupa jhana, de vormloze werelden of sferen. De leraren van de Boeddha zagen dit als hun ware zelf of als het Zijn, het ultieme. De Boeddha begreep dit echter als tijdelijke staten die niet het einde van lijden vertegenwoordigen wat hij zocht.

Er zijn vier van deze vormloze staten: de sfeer van oneindige ruimte; van een oneindig bewustzijn, van nietsheid, en van noch perceptie noch niet perceptie. Ik vermoed dat zelfkenners dit ook hebben ervaren en dit ook zien als hun ontwaken of als het ultieme, net als de leraren van de Boeddha.

Zoals ik het begrepen heb waren de yogi's in de tijd van de Boeddha op zoek naar wat voorbij grove en subtiele vorm gaat en zij zagen het vormloze of onstoffelijke als het ultieme en daarin de oplossing van lijden. Maar Boeddha leerde dat ook het vormloze niet het ultieme is en niet het einde van lijden. Het vormloze is ook nog iets wat voorwaardelijk ontstaat en behoort tot samsara. Ook wezens geboren na de dood in vormloze sferen zijn niet bevrijd van lijden. Na hun bestaan in die vormloze sferen vallen ze weer terug in de wereld van vorm, grove werelden, met grove lichamen en relatief intens lijden, tenminste als hun hart niet echt gezuiverd is.

De bevrijding van het hart door wijsheid wordt beschreven als de volledige ontmanteling van 3 soorten begeerte, 4 soorten instromingen, 7 soorten latente neigingen want die zorgen voor verdere geboorte in ofwel: een grove zintuiglijke wereld, een subtielere fijnstoffelijke wereld en een vormloze wereld. Dit alles is niet voorbij samsara, niet voorbij lijden en diens oorzaak.

Mijn indruk is dat het vormloze door yogi's verward kan worden met het ultieme. Of beschouwd kan worden als 'de ontmoeting met de waarheid'.
Verblijven in het vormloze tijdens dit leven wordt dan door hen gezien als leven in de waarheid. Dat vormloze noemt men dan oordeelloos en helder verwijlen.
Maar Boeddha leert dat het vormloze niet het einde van begoocheling en begeerte is en lijden. Niet in de Pali sutta's. Misschien goed om te weten.

Leven in de waarheid in boeddhistische zin is eerder als nergens op een soort vaste manier verwijlen. Niet in het zintuiglijke, niet in het fijnstoffelijke en niet in het vormloze of lege. Dan ben je in ware zin onthecht en nergens te vinden ook, volgens mij. Je kunt het denk ik ook zo zien: Je bent bevrijd als je overal kunt verwijlen waar je maar wilt en daar niet dwangmatig naartoe gevoerd wordt. Het idee dat je constant in een soort vormloze wereld moet verblijven om bevrijd te zijn is volgens mij niet juist. Ook het idee dat het vormloze werkelijk egoloos is, is volgens mij dwaling. Het kent wellicht een minder grof Ik gevoel maar het is er wel degelijk. Het vormloze wordt dan denk ik als Ik beleefd. Ook het idee dat je alsmaar in een soort mentale leegte moet verwijlen, berust denk ik op het misverstand dat het vormloze je ware zelf is, het ultieme, de waarheid.

Wat je dan ook ziet en beleeft als 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf', daar is volgens mij geen sprake van bevrijding. Het vormloze is ook niet het boven-wereldlijke, volgens mij.
Bron

Zoiets als dit krijgt Artificiële Intelligentie met geen mogelijkheid voor elkaar. Daar is echt een mens voor nodig die dit alles geheel zelf grondig onderzoekt en niet nakraait uit willekeurige bronnen.

Vertrouwen in het leven is denk ik cruciaal voor het welzijn. Toch is het ook heel normaal, vind ik, dat vertrouwen te verliezen als dierbaren van ellende opkomen, als je geconfronteerd wordt met het kwaad in de wereld, de ellende, ziekte, aftakeling...Dat je gaat twijfelen aan de liefde of goedheid van God en dit leven is heel normaal vind ik. Het schudt je flink overhoop.
Ik zie dat ook als een vorm van gevoeligheid, van sensitiviteit, openheid. Een bereidheid tot echt zien en niet romantiseren en dromen, zelfs als dat pijnlijk en confronterend is.

Ik vind dat je er uiteindelijk alleen voor staat. Voor sommige mensen is de existentiële schok ook te groot. Zij verliezen elk vertrouwen en worden bitter, cynisch. Of plegen zelfmoord.
Maar dat er een soort existentiële schok plaatsvindt is naar mijn smaak precies wat Boeddha overkwam toen het lijden van wezens pas echt goed tot hem doordrong en ook vooral dat ie zelf van dezelfde natuur was. Want het is relatief makkelijk om vertrouwen te hebben als je nog gezond bent, maar het wordt totaal anders als de dingen niet meer gaan zoals je wilt. Als je niet meer kunt lopen wanneer je wilt lopen, wanneer pijnen ontstaan, wanneer het liefste wat je altijd deed niet meer mogelijk is, wanneer het lichaam geen comfort meer biedt, etc.

Ik zie het boeddhisme als een weg die alles open legt, ontbloot van franje en gekunsteldheid. Jij denkt dat het gaat om geloof en afsluiten maar ik ervaar dat als precies omgekeerd. De beoefening vraagt openheid en wel steeds meer. Het vraagt oprechtheid, eerlijkheid, kritisch onderzoek, integriteit, geen zelfbedrog, een liefde voor waarheid. Het vraagt niet maar blind vertrouwen in wat een leraar zegt, een school leert, of in geschriften staat. Je moet er zelf mee aan de slag, en alles zelf doorwerken.

[Laurens]

Kijk, daar is over nagedacht.
Iets waar AI niet toe in staat is.
Dus dit blijft voorbehouden aan de mens en kan een machine niet.

Er komen veel diep verscholen inzichten naar boven bij dit onderzoek, die eveneens worden ont'dekt bij het doen van waarheidvinding, erg mooi om te zien.

De beoefening vraagt openheid en wel steeds meer. Het vraagt oprechtheid, eerlijkheid, kritisch onderzoek, integriteit, geen zelfbedrog, een liefde voor waarheid. Het vraagt niet maar blind vertrouwen in wat een leraar zegt, een school leert, of in geschriften staat. Je moet er zelf mee aan de slag, en alles zelf doorwerken.

Treffend verwoord, liefde voor Waarheid, dat is waarom je zelfonderzoek doet. En inderdaad het gaat niet om blind vertrouwen en niet om een nakraaien van leraren maar zelf doen.

Oprechtheid en eerlijkheid is gevraagd om dat het oneerlijke ego je van alles voorspiegelt.