Wat is perceptie

[Laurens]

Dat snap ik allemaal wel...maar begrijp je dan nog altijd niet dat bijvoorbeeld ook de leraren van de Boeddha vonden dat ze meenden een directe ervaring/niet-conceptuele kennis/ontmoeting te hebben van/met wat-is, maar dat eigenlijk helemaal niet hadden? Het was gewoon een perceptie van het vormloze. Een geest geboren perceptie.

Perceptie gaat over hoe iets of iemand lijkt te zijn. Maar wanneer en hoe weet je nou dat je hier buiten bent geraakt en niet in een kenniswereld bent waarin dingen zo lijken te zijn maar werkelijk contact hebt met wat is?

Perceptie, of waarneming, is het proces waarbij mensen zintuiglijke informatie ontvangen, selecteren, organiseren en interpreteren om een betekenisvolle ervaring van de wereld om hen heen te creëren. Het is een subjectief proces, omdat het beïnvloed wordt door individuele factoren zoals ervaringen, verwachtingen en mentale modellen.
Hier is een meer gedetailleerde uitleg:

Waarneming:
Perceptie is het proces waarbij we informatie via onze zintuigen (zien, horen, voelen, ruiken, proeven) binnenkrijgen.

Selectie:
We kunnen niet alle informatie tegelijkertijd verwerken, dus ons brein selecteert welke prikkels relevant zijn.
Organisatie:
De geselecteerde informatie wordt geordend en gegroepeerd om patronen en structuren te herkennen.
Interpretatie:
De georganiseerde informatie wordt geïnterpreteerd op basis van eerdere ervaringen, verwachtingen en kennis, waardoor betekenis wordt gegeven aan wat we waarnemen.

Perceptie is dus niet zomaar een passieve registratie van de werkelijkheid, maar een actief proces waarbij we een subjectief beeld van de wereld construeren. Dit betekent dat verschillende mensen dezelfde situatie of stimulus anders kunnen waarnemen en interpreteren.

Wanneer dat niet het geval is spreken we ook wel van 'het past niet in de perceptie'. Bij veel, zoniet alles, van wat hier gezegd is lijkt dat het geval, het schijnt niet binnen te kunnen komen.

Perceptie is nooit een contact met, of kennen van wat-is volgens mij. Of je nu de perceptie hebt dat gras groen is, of iets/iemand mooi of lelijk is, maar ook de perceptie hebt van een oneindige ruimte, een oneindig bewustzijn, 'er is Niets', het is nog altijd een door de geest gecreerde 'werkelijkheid', een wereld van hoe het LIJKT te zijn.

Op het vlak van 'kennen' kan dat zeer goed het geval zijn, de perceptie maakt er dan iets van. In gevallen waar dat aan de perceptie voorbij gaat noem ik dat zelf 'Weten'. Met hoofdletter om te onderscheiden van het gebruikelijk kennis/weten.

Zoals ik het begrijp, waren de leraren van de Boeddha hiervan zich niet bewust. Zij geloofden, net als velen, dat als je maar de geest heel stil maakt en leeg, je vanzelf wat-is krijgt te zien. Maar hoe stil en leeg moet die geest dan worden?

Je kunt een hoop kunstjes aanleren, niet wetende dat het maar kunstjes zijn.

Zelfkenners in de tijd van de Boeddha bereikten zeer verstilde en lege vormloze staten en ze beleefden en zagen dit als hun ware zelf, als een ontmoeting en kennis met wat-is, kun je zeggen. Toch begreep de Boeddha dit anders. Eigenlijk bleven de ervaringen van de leraren in die verstilde staten, in die leegte, ook nog altijd geest gecreeerde ervaringen, percepties, voorwaardelijke ontstane indrukken. Tijdelijk, geconditioneerd. Er vond geen werkelijke ontmoeting met wat-is plaats.

Dat wat je geloofd is altijd maar een verhaaltje. Als je veelvuldig leest 'Er vond geen werkelijke ontmoeting met wat-is plaats.' dan neem je dat, indien dat ruimhartig door de perceptie komt, over als zijnde waar en citeer je het wanneer jou dat te pas komt.

Zoals ik het zie, kende de Boeddha alles wat te kennen valt op een perceptuele manier (d.w.z het grofstoffelijke, fijnstoffelijk en ook onstoffelijke/vormloze percepties) maar ook het einde van perceptie. Hierdoor kon hij beoordelen en zien dat wat sommige leraren en mensen houden voor kennis van wat-is, in feite nog een geest-geschapen belevingswijze is, gevormd, geest-gemaakt, een wereld van indrukken. Dat wat wordt voorgespiegeld als de werkelijkheid, en hoe het werkelijk LIJKT te zijn.....(maar nog altijd niet is).

Dat noem ik 'herkennen van Waarheid' hetgeen alleen het geval kan zijn indien je in Waarheid bent. Je herkent in dat geval, dus zijnde in Waarheid, Waarheid door wie dan ook uitgesproken.

Dit is de ware opdracht van elke spirituele zoeker volgens mij. Want, als je hoe zaken lijken te zijn, gaat aanzien voor hoe het is, is dat per definitie begoocheling.
Het is gewoon een hele mooie taak vind ik dit allemaal goed uit te zoeken.
Want je wilt toch noch jezelf noch anderen bedotten?

Indien vast in iets geloofd en je ventileert dat dan ben je toch niet aan het bedotten? Je weet niet beter. Het woord zegt het al 'Weten'. Maar dan kom ik weer terug bij 'gedegen zelfonderzoek' daarbij is het totaal niet relevant wat anderen zeggen, denken en of geloven. Bedotten is daar niet aan de orde, want wat anderen zeggen doet er daarbij helemaal niet toe.

Dus ja, hoe weet je nu dat je buiten de wereld bent van hoe zaken lijken te zijn?

Ook hier weer de sleutel die op het slot past, namelijk Weten. Hoe kom je tot 'Weten'? Door onderzoek te doen naar het waarheidsgehalte van wat je denkt te weten, ook wel genaamd gedegen zelfonderzoek. Je kunt van bewustzijn tot Bewustzijn komen en van waarheid tot Waarheid.

Ook zie je bij Zelfkenners, van oudsher tot nu, dat ze niet allemaal hetzelfde onderwijzen als het Zelf.
Ze hebben van oudsher tot nu niet allemaal dezelfde Zelf-kennis en Zelf-realisatie.
Vandaar een nooit eindigend debat in de sfeer van...wat ik zie als ware zelf is werkelijk het ware zelf...wat een ander ziet, een waan.

Wanneer alles maar stug wordt herhaalt en door hotemetoten ten tonele gevoerd wil het uiteindelijk nog wel door de perceptie heen komen. Maar is het dan waar is de grote vraag. Waarheidvinding is geen collectief proces dus dat gaat het niet worden.