Noodzaak van het zelf

[Bassie]

Het 'zelf' is een noodzakelijk stadium wat de mens moet doormaken.
Het 'zelf' is een afgescheiden wezen van zijn omgeving.
Afgescheiden van het oorspronkelijke bewustzijn doet het 'zelf' ervaring op om op zich'zelf' te staan. Zo leert men 'zelf' te voelen als afdruk van zijn of haar wezen. Je zou het 'zelf' (in geestelijke zin) een zelf-lerend computer programma kunnen noemen. Het zgn 'scriptje' van Aart.

Het 'zelf' is dan vrij om horig te zijn aan het scriptje of om dmv onderzoek zichzelf verder te transformeren. Blijft men in het scriptje hangen, dan komt men niet verder dan het eigen 'zelf' op verstandelijke wijze te onderscheiden van de andere zelven. Een armoedig bestaan, want je 'zelf' hangt dan af van de mogelijkheid om je te onderscheiden.

Het 'zelf' zit dan altijd in een hokje verschanst waaruit hij dan de andere zelven bestookt en classificeert. Verbetering van het zelf leidt ook nergens toe, dat is verhuizen van het ene hokje naar het andere hokje.

Alles wat van het zelf uit gaat zal nergens toe leiden, zelfs niet de wens om bevrijdt of verlicht te worden. Dat is immers een intentie van het zelf welke zelf-versterkend is. (Nu heb ik een bepaalde user in gedachten, Marie)

Wat er nodig is, is een innerlijke morele kracht. Iets wat niet te linken is aan het zelf. Dat noem ik 'de deugd'. Deugd deugt alleen als er niets in zit wat uitgaat van de persoon die je zelf bent. Deugd wat alleen deugd om het deugen zelf.

[marie]

Dus duidelijk genoemd mag ik mij aangesproken voelen...
Deugd dat alleen deugd om het deugen zelf... En wie gaat nu beslissen wat die deugd is ver mits je enkel omringd bent door zelven die in het beste geval alleen zichzelf willen bevestigen...
Tuurlijk dat er ook een hele hoop nalopers bijzitten die zelf de moed niet hebben om zichzelf te bevestigen, lees om voor zichzelf uit te komen en zichzelf te rechtvaardigen en dus liever braaf in de mooie praatjes van anderen, de beste mooipraters eerst, trappen onder het mom van dat zij hun zelf hebben doorzien, lees opgegeven...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Deugd dat alleen deugd om het deugen zelf... En wie gaat nu beslissen wat die deugd is ver mits je enkel omringd bent door zelven die in het beste geval alleen zichzelf willen bevestigen...

Wat begrijp je niet aan deze zin?
Wat er nodig is, is een innerlijke morele kracht. Iets wat niet te linken is aan het zelf.


Als je binnen in je zelf zoekt, wat heb je dan nog te maken met andere zelven?
Er gaat geen 'wie' beslissen.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wat er nodig is, is een innerlijke morele kracht. Iets wat niet te linken is aan het zelf. Dat noem ik 'de deugd'. Deugd deugt alleen als er niets in zit wat uitgaat van de persoon die je zelf bent. Deugd wat alleen deugd om het deugen zelf.

Nisargadatta ondervond dat jaren geleden al. Het is ontzettend moeilijk om voorbij dat 'ik' te komen, volgens hem zou daarvoor een super-ik nodig zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Nisargadatta ondervond dat jaren geleden al. Het is ontzettend moeilijk om voorbij dat 'ik' te komen, volgens hem zou daarvoor een super-ik nodig zijn.

Ik noem dat super-ik dan weer 'deugd'. Een deugd welke deugt omdat het zichzelf niet met iets buiten zichzelf vergelijkt.

Deug-zelven vergelijken zich met niet-deugende zelven. Hetgeen karakteristiek is aan 'zelf': het bepalen van zich-zelf aan een of meerdere andere zelven.

Daarom is het m.i. ook noodzakelijk om het zelf en de werking van het zelf te begrijpen. Zodat het zelf kan terug treden en de deugd haar intrede kan doen.

De deugd kan ook samenwerken met de stille getuige. De stille getuige ziet toe op het 'zelf' alsof het een ander is, in alle dagelijkse acties en handelen. De deugd kan in die 'stilheid' zijn werkzaamheid voltrekken. Er wordt dan door de stille getuige 'gezien' hoe het zelf oordeelt over een situatie en de persoon in kwestie laat de deugd opwellen vanuit de leegte en handelt er naar. Het 'zelf' wordt dan feitelijk genegeerd.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe oogverblindend... een innerlijke kracht die niet te linken is aan het zelf...
Ben je een marsmannetje misschien???

Ik ben een huis-tuin en keuken mens die zich bezig houdt met zelfkennis.
De wereld van goed en kwaad is een wereld waarin de zelven zich bezig houden met goed en kwaad.

Juist dat tegenover elkaar stellen van goed en kwaad is wat zelf-scheppend is.
(Staat trouwens ook gewoon in de bijbel in Genesis.)

Ook het begeren van het 'goede' is zelf-scheppend. Het is het willen bereiken van 'iets' wat er nu nog niet is.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bassie, ik streef alleen naar de volheid van mijzelf en dat niet als afgescheiden persoon maar als één met de wereld rondom mij...
De dag dat je op dat niveau zit zul je opnieuw de volheid en het wonder van het ZIJN beleven...

Daarom heb jij het over een ander ZIJN dan de gerealiseerden hier.
Die hebben een ZIJN gerealiseerd wat niet één is met de wereld.

En daar er maar één ZIJN is.....

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Wow, ben ik nu toevallig bezegend met een super-ik???

Dit is de reden dat ik tegenstander ben van een term als super-ik.
Het zelf eigent het zich onmiddellijk toe als het in de kraam te pas komt.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Ik ben niet zo gecharmeerd van het woord deugd in deze.
Het woord heeft al een andere connotatie

Je communiceert altijd voor onwetenden, niet voor hen die al weten.
Het ego legt direct beslag op een super-ik.

Iets wat in zichzelf is deugt per definitie. Het kan zich immers niet vergelijken met iets buiten zichzelf. En dat laatste is het kenmerk van zelven: zelven meten zich voortdurend met andere zelven buiten zichzelf.

Daarom is zelfkennis vooral afscheiden: het op zich-zelf gaan.
Hetgeen ook verklaart waarom er uiteindelijk zo veel lijden aan te pas komt.
De onderzoeker voelt die verlorenheid en eenzaamheid.

De tijdens het onderzoek opgewekte deugd krijgt precies op het moment van de totale lediging van zelf 'concretisering' omdat het als Waarheid de door het zelf achtergelaten ruimte in neemt.

[Anna]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Waarheid is te vinden in de complete leegte.

Daar heeft deugd niets mee van doen, zelfs dát ontbreekt in het ultieme ont-dekken.

Waarheid én Deugd gaan samen.,