Wat is ego?

Dorje ik heb het discussiëren al achter de schermen gelaten en ga deze hier dan ook niet meer openen of verlengen.

Het gaat mij om een specifieke vorm van waarheidvinding die geheel los staat van de individueel voorgestane wijze van het vinden van waarheid. Dat laatste hoeft wat mij betreft helemaal geen kans te krijgen want dat is een onderzoek onder auspiciën en met respectering van dat ik of ego. Je ziet wel dat dit lijnrecht tegenover je opvatting is.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Dorje ik heb het discussiëren al achter de schermen gelaten en ga deze hier dan ook niet meer openen of verlengen.

Helemaal prima.

[Dorje]

Laurens,

Helemaal ok dat je die laatste verduidelijking gewist hebt. Het was ter verduidelijking voor jou.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Laurens,

Helemaal ok dat je die laatste verduidelijking gewist hebt. Het was ter verduidelijking voor jou.

Het is niet gewist het is naar het besloten forum geplaatst als zijnde niet relevant voor het doen van gedegen zelfonderzoek.
(Dit ter voorkoming van het gerucht dat alles wat niet welgevallig is zomaar wordt verwijderd)

Persoonlijke ontboezemingen zijn hier namelijk niet meer aan de orde.
Op het openbaar deel van het forum dragen we bij aan het doen van gedegen zelfonderzoek.

Door psychedelica gebruik, menend gerealiseerd te zijn en behept met een groot ego, kan een enkeling slechts nog lacherig doen over gedegen zelfonderzoek en de daarbij ondervonden ontdekkingen en is dientengevolge eveneens naar de achtergrond verbannen.

Vervolgens zijn er uitspraken gedaan over het zien van dat ego en die worden aangehaald om te verklaren dat ik mij als egoloos heb verklaard. Dat moet dan de absurditeit van mijn uitspraken tot uitdrukking brengen. En nee zulke discussies wens ik hier niet meer te voeren.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is niet gewist het is naar het besloten forum geplaatst

Ook goed.

Oorspronkelijk geplaatst door Eckhart Tolle

... hoewel het ego er vanuit een bepaald perspectief misschien krankzinnig uitziet, vanuit een hoger perspectief is het niet meer dan het evolutieproces van de soort. Het is een fase in de evolutie, en terwijl we de volgende fase in de evolutie naderen, beginnen we te zien dat het ego zijn nut volledig heeft uit geleefd, maar het had zijn nut.

En we beginnen nu pas in te zien dat het krankzinnig is, omdat we de volgende fase in de menselijke evolutie naderen.

Vroeger kon niemand zien dat het ego krankzinnig was, hoewel behalve de zeer zeldzame, zoals de grote meesters. De Boeddha zei al “het is een illusie”. Jezus zei “verloochen uzelf”, wat betekent: erken de onwerkelijkheid van het ego.

Maar niet veel mensen begrepen wat ze zeiden. Ze waren een soort voorlopers van de volgende stap, ze wezen erop voordat het daadwerkelijk een echt ontwaken op de planeet werd.
Dus vanuit ons huidige perspectief, omdat we aan het einde van een evolutionair stadium zijn, ziet het ego er volkomen absurd uit - als je eenmaal ziet wat het is en hoeveel verwoesting het heeft aangericht - maar vanuit een hoger perspectief maakt het deel uit van de evolutie van de mensheid.
zonder het ego zou er uiteindelijk geen verlichting of ontwaken kunnen zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=bImdyQn43s8

Zo zou je het kunnen zien...
Waar je althans niet het onderscheid maakt tussen ik en ego.
Ego is de reactionaire en defensieve kant van 'ik' dat genoemde verwoesting heeft aangericht. Overigens denk ik niet dat de rol van ego al is uitgespeeld.

De laatste zin is eigenlijk hilarisch en dramatisch tegelijk. Kort door de bocht, zonder 'ik' (hier 'ego' genoemd) ben je datgene 'wat' je werkelijk bent maar je hebt het 'ik' nodig om de uitgang te vinden. De dramatiek is dat 'ik' zich daarbij moet opsouperen en dat aan zichzelf verliezen uiteraard niet wil. De vrijwel onmogelijkheid is om met behulp van het 'ik' te proberen het 'ik' te omzeilen (laat staan het te ondermijnen of liquideren) dat uiteraard niet voornemens is aan zichzelf te tornen.

Die onmogelijkheid zou je kunnen typeren met 'no way out'. Althans uitgaande van een gegeven dat er geen 'ik' bestaat is er bij gebrek aan een doener 'no way out'. Waar er geloof is in een bestaan van 'ik' is er wel degelijk een 'way out' en wel een 'way out' uit dat 'ik'. Opgemerkt zei dat aan uitgaan van een gegeven ont'dekt door anderen je absoluut helemaal niks brengt dan kennis.

De uitspraak van Jezus 'uw geloof heeft u gered' doet zijn intrede in mijn gedachten. Hoe waar dat is, alles bestaat gewoon uit geloof er in, geloof maakt de vermeende wereld waar.

Hoe gaan we dat dan oplossen?
Wat we hier doen is met wederzijds goedvinden (anders gaat je ego toch maar weer stuiteren) aantonen hoe ego werkt. Zodra je zijn ontwijkende truckjes door krijgt kun je die kennis aanwenden om het ego op een zijspoor gezet te krijgen. Geen sinecure hoor. Kijk maar op fora, overal is de weerstand en het gesputter van ego om de kritische blik op zich gericht te krijgen waarneembaar.

Het ego gaat zich, als een ware strateeg, als slachtoffer gedragen, zijn geweldige functionaliteit breed uitmeten of in het verweer dat het onmogelijk is om zich zonder 'ik' te handhaven. Dan wel dat het hebben van ego niet half zo desastreus is als wordt voorgesteld.

Niet zelden ook bevestigd ego zijn positie door machtskennis uit te oefenen waar andere ego's dan weer antiautoritair op reageren. Het is 'n intrigerend schouwspel dat spelende ego, sommigen krijgen er niet genoeg van. Dus ga het nou niet onderschatten, het is een onnoemelijk krachtig fenomeen.

[Laurens]

Dus het advies in de Pali sutta's is doorlopend: zie noch het materiele, noch gevoelens, noch perceptie, noch wilsformaties, noch bewustzijn als 'dit ben Ik, dit is van mij, dit is mijn zelf'.
Bouw geen identiteit er rondom.

Ja, dat kun je aan een kleuter, die aan het begin van z'n leven staat, zodra het het zijn identiteit aanneemt (en daarna continu daarin bevestigd wordt) zo rond z'n zesde jaar, proberen bij te brengen. Oftewel dat doe je niet of is je niet voorgehouden en dan heb je het nakijken want je hebt al je gehele leeftijd minus zes jaar aan de opbouw van een identiteit gewerkt, hard gewerkt. En je denkt nu, door Pali sutta's wijs geworden, dat nog even te kunnen veranderen. Zeer optimistisch gedacht nu het 'ik' ook al is het een vermeende entiteit (iets waar we alleen maar in geloven) stevig in het zadel verankerd zit en niet voornemens ook maar één stapje opzij te zetten.
Kortom er zit niks anders op dan het opgebouwde weer af te bouwen en dan zijn we waar het hier om gaat, gedegen zelfonderzoek doen, om deze afbouw in gang te zetten. Dat is geen sinecure hoor, te bedenken dat je je hele leven aan de opbouw ervan hebt gewerkt.

[Laurens]

De dood van het ego, het zelf, is een ultieme illusie. Want als er geen zelf is, zoals de Boeddha stelt, hoe kun je dat zelf of dat ego dan doden? Je kunt niet iets (het zelf of ego) actief doden als dit helemaal niet bestaat, een illusie is, een hersenspinsel. Dus wie betoogt dat het ego dood moet, leeft in een zeer gevaarlijke droom, een hallucinatie.

Dat is het draaimolen effect.
Je begint, zoals dat zoveel gebeurt met de aanname, er is geen zelf. Dat heb je dan van Boeddha want zelf heb je dat niet onderzocht, toch? Dus dan heb een een hypothetische kwestie want je ervaart anders, toch? Je bent in je dagelijkse praktijk bezig met de exploitatie van een zelf en geloofd daar dus kennelijk in. Je beschouwd dingen op een voor jou bekende eigen wijze zoals een zelf dat zou doen, dus zeg dan ook ik heb een zelf en kraai Boeddha dan niet na met zijn 'er is geen zelf'.
Voor vrijwel iedereen geldt dat er geloof is in het bestaan van een zelfstandige entiteit, dus wat doe je dan? Je onderzoekt dat geloof wanneer Boeddha je influistert dat het er niet werkelijk is.

Zoek liever een waarachtige Leraar of Meester, en laat zij die valse hoop proclameren met hun oeverloze praatjes achterwege.

Wat moet een leraar doen dan?
Jouw geloof ondermijnen?
Doe dat zelf in plaats van anderen daarmee op te zadelen.
Luie flikker.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Luie flikker.

Pas op dat je dat niet zegt in boeddhistische kringen want het veroorzaakt lijden zeggen ze. Maar dan vraag ik wat lijdt er dan? En dan is het een 'ik' dat lijden ervaart. Moet je dan naar dat lijden kijken en datgene wat het veroorzaakt wegnemen of moet je eens dieper gaan kijken naar dat ik, verder dan hoe het komt dat het zich zo aangesproken voelt en daardoor lijdt?

Als je gechoqueerd bent door dat 'luie flikker' wat is datgene in jouw wat daar zo in opspraak komt bij het lezen er van. Waarschijnlijk is dat je ego want dat springt in de bres als je 'ik' zich in het nauw gedreven voelt. Is dat niet mooi? Het steekt z'n stekeltjes op en daardoor zie je meteen waar die zich ophoudt en kun je hem bij de lurven pakken en onderzoeken.

Let wel: bij je zelf en door jouw zelf onderzoeken.
Dus niet, letterlijk dan wel figuurlijk, aan de voeten gaan zitten van een 'snoeshaan', die niet nalaat daarover het een na het andere boek te laten verschijnen.

En wat als je niet langer meer 'geloof' hebt in het werkelijke bestaan van dat 'ik' omdat je onderzocht hebt en je het nergens hebt kunnen vinden. Is dat niet de bevrijding waar de Boeddhisten, onwetende waar dat dan te zoeken, op uit zijn en ze daardoor liever hebben dat je op je tellen past om niemand te frustreren. Je van je onhebbelijkheden bevrijd en bovenal lief te zijn voor elkaar. Voor dat laatste ben ik ook hoor maar dan niet ethisch opgedrongen maar als jouw natuurlijke staat.