Vervolg Gurdjieff

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door tandem

Beste Renoir, in den beginne dachten we dat je ons verwarring wou brengen, vandaag stellen we ons de vraag hoe ver je heen bent door het altijd over dat ego te hebben, dat bestaat niet eens. Met welke luchtspiegeling ben je dan bezig? Je lijkt stilaan meer op Don Quichote dan een zelfonderzoeker.

Als dit het resultaat is van al het heen en weer geschrijf over het nut van gedegen zelfonderzoek en bewustwording waarbij toch waarachtig is aangetoond hoe het ego in elkaar steekt en hoe het alsmaar doende is spelletjes te spelen waarvan je dus kennelijk helemaal nulkomma niks hebt gelezen, dan is dit weer een dieptepunt en verspilde energie.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik ben wat terughoudend geworden door je uitbarsting nadat ik een discussie gesplitst heb met een ander, meer ter zake doend onderwerp.

Maar je hebt gelijk het is één grote zooi, overal wordt maar wat neer geplempt en eigen stokpaardjes bereden die niets meer met het oorspronkelijke onderwerp te maken hebben, het is om moedeloos van te worden.

Het heeft overigens ook allemaal niets meer met gedegen zelfonderzoek te maken en dat wat je daarin tegenkomt. Het is een trieste bedoening.

Beste Renoir,
Mijn uitbarsting heeft geen enkel belang.
Je bedoelt het goed.
Mijn standpunt ken je:
Weten wat je werkelijk bent is niet te vatten door het denkvermogen.
En de enige 'verlichting' ligt voor mij in het besef hiervan. In het zien van de grenzen van de geest.
Ze ligt op het niveau van wat boeddhisten 'Sunyata' noemen of 'niet weten' zoals het in het veertiende-eeuwse mystieke geschrift 'De wolk van niet weten' zo mooi beschreven is.
Hoe dikwijls kan een mens hetzelfde zeggen?
Tot later... misschien.

Ps. Ik zie in je foto-album dat je opa bent.
Ik ben ook opa van twee kleinkinderen.

[Renoir]

Ik ga dit forum maar weer eens opschonen en sommige leden die zich met grote regelmaat niet met zaken waartoe dit forum is opgericht bezig houden en die bij herhaling off topic zijn beperken tot slechts het kunnen schrijven en reageren in 'Eigenbeheer forums van leden.

Blijkt uw bevoegdheid tot reageren ineens beperkt met 'n mededeling dat de toezegging is ontzegd dan kunt u voor onbepaalde tijd slechts in 'Eigenbeheer forums van leden' schijven. Op die manier hoop ik de rest van de forums van verdere vervuiling te schonen.

[Mara]

Beste Renoir,
Je oproep tot ernstig zelfonderzoek is op zich uitstekend.
Maar wanneer een mens daar gehoor aan geeft trekt hij zich meer en meer in zijn innerlijk terug en gaat meer en meer op eigen benen staan.
Ik heb niets tegen leraars. Het kan niet zijn dat er geen mensen bestaan die de weg helemaal bewandeld hebben en de weg kunnen wijzen. Maar die weg moet je tenslotte alleen gaan: "De weg is wijzer dan de wegwijzer" (dixit dr. Libbrecht).
De mensen die authentiek zijn in het verwijzen naar de absolute waarheid vind je terug in de literatuur. Een volmaakte meester ontmoeten in levende lijve is een zeldzaamheid.
Voor mij persoonlijk is wat ik kan leren uit de beste literatuur ivm zelfonderzoek voldoende.
Wat ik hier aanviel zijn de negatieve kanten van wat ik goeroeisme noem. Dit is niet gericht tegen eerlijke leraars.
Ik was vrijdag te gast bij Rob en Nadje en ik heb een boek gekocht: "Talks with Ramana Maharshi".
In het begin van het boek staat een bladzijde grote foto van het serene gelaat van Ramana, met bovenaan de tekst:
"Self-inquiry directly leads to Realization by removing the obstacles which make you think that the Self is not already realized."
Deed mij denken aan wat jij me onlangs schreef.
D? leraar van mijn leven is een boek: "Ashtavakra Gita" (in de uitstekende vertaling door de Sanskriet-geleerde swami Nityaswarupananda). Ik lees het en worstel ermee, al sinds mijn zeventiende (ben nu op mijn 61ste). Daar staat in hoofdstuk 16, vers 11: "Zelfs al zou Hara, of Hari of de Lotusgeborene Brahma, uw leraar zijn, dat kunt ge niet gezeteld zijn in het zelf, tenzij ge alles vergeet, alles loslaat."

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

D? leraar van mijn leven is een boek: "Ashtavakra Gita" (in de uitstekende vertaling door de Sanskriet-geleerde swami Nityaswarupananda). Ik lees het en worstel ermee, al sinds mijn zeventiende (ben nu op mijn 61ste). Daar staat in hoofdstuk 16, vers 11: "Zelfs al zou Hara, of Hari of de Lotusgeborene Brahma, uw leraar zijn, dat kunt ge niet gezeteld zijn in het zelf, tenzij ge alles vergeet, alles loslaat."

We (ik kan het niet vaak genoeg herhalen dat het ego is die dat doet) hebben Ramana Maharshi verheven tot iets bijzonders. Aanvankelijk zijn dat een paar en later massa's mensen die aan z'n voeten hebben gezeten en zich daar dan op laten voorstaan (Douwe Tiemersma leerling van Ramana lees je dan alsof de vonk toen overgesprongen is). Of andere (nog grotere ego's) die zich van hem afkeerden zoals U.G. Krishnamurti die z'n hele leven bleef herhalen dat Ramana had gezegd dat hij hem 'het' (verlichting) kon geven. Voor je het weet is de man een cult.

Als je Ramana graag leest is uw gevoeligheid voor proza kennelijk groter dan de gewone taal. Maar veel anders wordt er hier echt niet gezegd. Het enige waar de oude meesters het niet over hadden, en dat verbaast mij in de hoogste mate, is de rol die ego in de realisatie speelt. Maar in bedekte of bedektere termen zie je altijd staan dat er iets in de weg zit dat te kunnen zijn wat je bent. Ik noem dat ego en een ander je 'gedachten', of hier in jouw tekst, de 'herinnering' (vergeet alles). U.G. Krishnamurti die kritisch een aangegeven weg volgde heeft een periode meegemaakt dat hij alles was vergeten en losliet en vervolgens niet meer kon functioneren. Iemand heeft hem bij de hand genomen en alles weer aangeleerd.

Ik heb indertijd ook veel (grote namen) gelezen en eindeloos gediscussieerd maar het brengt je geen steek verder. Het is saai om het telkens opnieuw te horen maar je moet nou eenmaal dat gedegen zelfonderzoek doen. Ook al zou het kunnen bestaan dat overwapperen van het boek in jouw hersenen dan nog heb je 'het' niet gerealiseerd.

[Mara]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

We (ik kan het niet vaak genoeg herhalen dat het ego is die dat doet) hebben Ramana Maharshi verheven tot iets bijzonders. Aanvankelijk zijn dat een paar en later massa's mensen die aan z'n voeten hebben gezeten en zich daar dan op laten voorstaan (Douwe Tiemersma leerling van Ramana lees je dan alsof de vonk toen overgesprongen is). Of andere (nog grotere ego's) die zich van hem afkeerden zoals U.G. Krishnamurti die z'n hele leven bleef herhalen dat Ramana had gezegd dat hij hem 'het' (verlichting) kon geven. Voor je het weet is de man een cult.

Als je Ramana graag leest is uw gevoeligheid voor proza kennelijk groter dan de gewone taal. Maar veel anders wordt er hier echt niet gezegd. Het enige waar de oude meesters het niet over hadden, en dat verbaast mij in de hoogste mate, is de rol die ego in de realisatie speelt. Maar in bedekte of bedektere termen zie je altijd staan dat er iets in de weg zit dat te kunnen zijn wat je bent. Ik noem dat ego en een ander je 'gedachten', of hier in jouw tekst, de 'herinnering' (vergeet alles). U.G. Krishnamurti die kritisch een aangegeven weg volgde heeft een periode meegemaakt dat hij alles was vergeten en losliet en vervolgens niet meer kon functioneren. Iemand heeft hem bij de hand genomen en alles weer aangeleerd.

Ik heb indertijd ook veel (grote namen) gelezen en eindeloos gediscussieerd maar het brengt je geen steek verder. Het is saai om het telkens opnieuw te horen maar je moet nou eenmaal dat gedegen zelfonderzoek doen. Ook al zou het kunnen bestaan dat overwapperen van het boek in jouw hersenen dan nog heb je 'het' niet gerealiseerd.

Oke...

[Mara]

Als je een idee wil hebben van wat ik 'goeroeisme' noem, kun je het boek lezen van de Oxfordse hoogleraar en psychiater Anthony Storr 'Reuzen op lemen voeten'.
Ik vind het altijd belangrijk om de opinie te horen van wetenschappers.

Wat het effect is van een goeroe op een jeugdig brein heb ik zelf ondervonden.
Toen ik vijftien was en lid van Sivananda's 'Divine Life Society', kwam Swami Chatchidananda op bezoek. Oranje gewaden, grote sinterklaasbaard en uiterst welbespraakt.
Toen kreeg ik ook dat gevoel van: "Die man weet iets wat ik niet weet, bevindt zich in een staat die ik ook zou willen".