De wil van God

[Laurens]

Ik vind die tulpenbol planten' een mooie metafoor voor God.

Je zegt 'Voetballers geloven zelfs dat God zich bemoeit met de uitslag...tja...Moet ik het echt zo zien dat als ik een tulpenbol plant in de herfst, dat het dankzij Gods instemming en wil ontkiemt in de lente? Of mag ik er ook wat nuchterder naar kijken en denken...als voldoende licht, als voldoende water, als voldoende warmte, als goede grond en kwaliteit bol dan komt ontkieming op gang.'.

Dat geeft aan dat God voorwaarden scheppend is in datgene wat tot stand wil komen. Die schepping behelst dus ook het 'voldoende licht, voldoende water, voldoende warmte, goede grond en de levensvatbaarheid van de bol'. De betekenis van het 'het is de wil van God' wil zeggen 'het gebeurt omdat het gebeurt'. God is de voetballer die het veld betreed en scoort, en God is de voetbalclub die afgaat als een gieter. God is nonduaal hetgeen wil zeggen in alles vertegenwoordigd, verkerende in dualiteit gaan we dat opsplitsen. De voetballer die scoort schrijft dat toe aan iets dat hem persoonlijk toebehoort. Degene die faalt geeft de trainer de schuld. In hem is er geloof in zijn afzonderlijke positie en dat máákt hem verantwoordelijk voor hetgeen hij doet of nalaat. Oftewel hij IS het niet.

Hier, op dit forum, is het woord God synoniem aan Bewustzijn, Zelf of het altijd tegenwoordige. Het is een voorwaarde scheppende hoedanigheid en dus geen entiteit, die je iets kunt toedichten. Tenzij je het alles toedicht omdat het nou eenmaal nonduaal is.

Net zoals de tulp afhankelijk is van zijn groei zo zat het ook met de opkomst van zo iemand als bijvoorbeeld Hitler, de geest van de tijd, de heersende opvattingen, het politieke klimaat, de machteloosheid en de onderdrukte energie zijn als de voorwaarden voor de tulpenbol. Hitler, gelovende in zijn afzonderlijke positie, máákte hem verantwoordelijk voor hetgeen hij deed of naliet. En wij stervelingen doen dat ook, wij veroordelen zijn daden als golden ze een ander.

Kortom alles wat geloofd in zijn afzonderlijke positie is verantwoordelijk voor zijn of haar handelen. Nou zeggen degenen die niet langer meer geloven een afzonderlijke entiteit te zijn dat er geen sprake is van schuld maar daar heeft een gelover niets aan. Wat er moet gebeuren is dat geloof aan het wankelen brengen en dat kan middels gedachtenonderzoek ook wel zelfonderzoek genaamd.

Ik geloof juist dat dit type denken onnodig is en ook helemaal niet behulpzaam. Misschien zoeken mensen troost in zulke ideeën dat zelfs de ergste dingen in de wereld of met jezelf of dierbaren gebeuren met Gods instemming. Oke, maar hebben we als mens ook niet de moed nodig om te zoeken wat echt waar is ipv alleen maar te zoeken naar ideeën die ons kalmeren, troosten, steunen, terwijl ze wellicht alleen maar illusies zijn, waanideeën? Is dit ook niet een schone en edele taak? Ik vind van wel. Religie draait niet om troost vind ik.

Je bent dus een gelover en dan gelden al deze aardse regels voor jou. Dan geloof je dat mensen troost vinden in de gedachte dat het Gods wil is. Maar wanneer je al op weg bent het illusoire van je denken te doorzien is het zonde je tijd te verdoen met filosoferen over hoe de mensheid zich kan ontdoen van z'n lijden naar het voorbeeld van Boeddha. Dan ga je beter op zoek naar waarheid want de enige plek waar die is te vinden is in jou zelf en nergens anders.